#Bookblog
Photo: fractalart.gr
Στη Γαλλία, ό,τι μετράει και είναι υπολογίσιμο θέλει να είναι και να λέγεται «δίχως σύνορα». Αν όμως η ιδεολογία του «δίχως σύνορα» δεν είναι παρά απάτη, απόδραση, δειλία; Παντού στον πλανήτη, και πέρα από κάθε προσδοκία, χαράσσονται ή αναβιώνουν νέα και αρχαία σύνορα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Σαν καλός Ευρωπαίος, επιλέγω να εξυμνήσω εκείνο για το οποίο άλλοι θρηνούν: τα σύνορα ως εμβόλιο κατά της επιδημίας των τειχών, αντίδοτο στην αδιαφορία και προστασία για ό,τι ζωντανό. Αποτέλεσμα, αυτό το Μανιφέστο, που πάει αντίθετα στο ρεύμα, παράδοξο και παράφωνο, και το οποίο, ωστόσο, αποκωδικοποιώντας το παρελθόν μας, τολμά να αντικρίσει το μέλλον.
-Ρεζίς Ντεμπρέ
Όπου καταργούνται τα σύνορα, ορθώνονται τείχη. Με αυτό τον αφορισμό, το αγωνιστικό πνεύμα του Ντεμπρέ αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση. Η υποστήριξη ενός χωρίς σύνορα οικουμενισμού αποτελεί, κατά τη γνώμη του, ύποπτη θέση. Διότι ιστορικά αποδείχτηκε πως ποτέ παρόμοια εγχειρήματα δεν οδήγησαν στη χειραφέτηση. Το ίδιο και σήμερα, η διεθνής ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των άγριων κεφαλαίων κατόρθωσε να απορρυθμίσει τον πλανήτη. Αναγκαία η επιστροφή σε μεγέθη ανθρώπινης κλίμακας που θα ελέγχονται από επιτόπιες δημοκρατίες, αναγκαία η δημιουργία πυλών για την έξοδο από την κρίση.
-Ελισάβετ Κοτζιά, Καθημερινή 15.10.2015
Ο συγγραφέας, σύντροφος του Τσε Γκεβάρα, φίλος του Σαλβαδόρ Αλιέντε, σύμβουλος του Φρανσουα Μιτεράν και πλέον ένας εξαιρετικά δραστήριος διανοούμενος, περιγράφει τη σημερινή πραγματικότητα ως εξής: Παντού στον πλανήτη, και πέρα από κάθε προσδοκία, χαράσσονται νέα ή αναβιώνουν αρχαία σύνορα. Ένα μανιφέστο που πάει αντίθετα στο ρεύμα, που αποκωδικοποιεί το παρελθόν και τολμά να αντικρίσει το μέλλον.
Το Βήμα 15.10.2015
Με το ένα πόδι στο έδαφος και το άλλο στο κενό, ακριβώς πάνω από την τρίχρωμη γραμμή που ορίζει το διαχωρισμό της Ελλάδας από τους γείτονές της, ο αξιωματικός στο «Μετέωρο βήμα του πελαργού» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, αποφαίνεται: «Ξέρετε τι είναι σύνορα; Αν κάνω ένα βήμα είμαι αλλού ή πεθαίνω». Αν αυτή είναι η δραματουργική διάσταση της άποψης που έχει ο Γάλλος διανοούμενος Ρεζίς Ντεμπρέ για τα σύνορα, τότε ένα απλό «όπερ έδει δείξαι» αρκεί για να συγκεφαλαιώσει την προβληματική που αναπτύσσει στο δοκίμιο «Εγκώμιο των συνόρων». Ως κλασικός contra torrentem, o Ντεμπρέ υμνεί αυτές τις διαχωριστικές γραμμές, νοητικές, πραγματικές, γεωγραφικές, αλλά και πολιτισμικές. Πάντα θα υπάρχει ένα «εδώ» και ένα «εκεί». Ένα ανήκειν και ένα φάσμα αποξένωσης αν ενταχθείς στο νεωτεριστικό χυλό της κατάργησης των συνόρων...
Διονύσης Μαρίνος, fractalart.gr/debray-regis/
***
^Debray, Regis, Εγκώμιο των συνόρων, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Στη Γαλλία, ό,τι μετράει και είναι υπολογίσιμο θέλει να είναι και να λέγεται «δίχως σύνορα». Αν όμως η ιδεολογία του «δίχως σύνορα» δεν είναι παρά απάτη, απόδραση, δειλία; Παντού στον πλανήτη, και πέρα από κάθε προσδοκία, χαράσσονται ή αναβιώνουν νέα και αρχαία σύνορα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Σαν καλός Ευρωπαίος, επιλέγω να εξυμνήσω εκείνο για το οποίο άλλοι θρηνούν: τα σύνορα ως εμβόλιο κατά της επιδημίας των τειχών, αντίδοτο στην αδιαφορία και προστασία για ό,τι ζωντανό. Αποτέλεσμα, αυτό το Μανιφέστο, που πάει αντίθετα στο ρεύμα, παράδοξο και παράφωνο, και το οποίο, ωστόσο, αποκωδικοποιώντας το παρελθόν μας, τολμά να αντικρίσει το μέλλον.
-Ρεζίς Ντεμπρέ
Όπου καταργούνται τα σύνορα, ορθώνονται τείχη. Με αυτό τον αφορισμό, το αγωνιστικό πνεύμα του Ντεμπρέ αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση. Η υποστήριξη ενός χωρίς σύνορα οικουμενισμού αποτελεί, κατά τη γνώμη του, ύποπτη θέση. Διότι ιστορικά αποδείχτηκε πως ποτέ παρόμοια εγχειρήματα δεν οδήγησαν στη χειραφέτηση. Το ίδιο και σήμερα, η διεθνής ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των άγριων κεφαλαίων κατόρθωσε να απορρυθμίσει τον πλανήτη. Αναγκαία η επιστροφή σε μεγέθη ανθρώπινης κλίμακας που θα ελέγχονται από επιτόπιες δημοκρατίες, αναγκαία η δημιουργία πυλών για την έξοδο από την κρίση.
-Ελισάβετ Κοτζιά, Καθημερινή 15.10.2015
Ο συγγραφέας, σύντροφος του Τσε Γκεβάρα, φίλος του Σαλβαδόρ Αλιέντε, σύμβουλος του Φρανσουα Μιτεράν και πλέον ένας εξαιρετικά δραστήριος διανοούμενος, περιγράφει τη σημερινή πραγματικότητα ως εξής: Παντού στον πλανήτη, και πέρα από κάθε προσδοκία, χαράσσονται νέα ή αναβιώνουν αρχαία σύνορα. Ένα μανιφέστο που πάει αντίθετα στο ρεύμα, που αποκωδικοποιεί το παρελθόν και τολμά να αντικρίσει το μέλλον.
Το Βήμα 15.10.2015
Με το ένα πόδι στο έδαφος και το άλλο στο κενό, ακριβώς πάνω από την τρίχρωμη γραμμή που ορίζει το διαχωρισμό της Ελλάδας από τους γείτονές της, ο αξιωματικός στο «Μετέωρο βήμα του πελαργού» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, αποφαίνεται: «Ξέρετε τι είναι σύνορα; Αν κάνω ένα βήμα είμαι αλλού ή πεθαίνω». Αν αυτή είναι η δραματουργική διάσταση της άποψης που έχει ο Γάλλος διανοούμενος Ρεζίς Ντεμπρέ για τα σύνορα, τότε ένα απλό «όπερ έδει δείξαι» αρκεί για να συγκεφαλαιώσει την προβληματική που αναπτύσσει στο δοκίμιο «Εγκώμιο των συνόρων». Ως κλασικός contra torrentem, o Ντεμπρέ υμνεί αυτές τις διαχωριστικές γραμμές, νοητικές, πραγματικές, γεωγραφικές, αλλά και πολιτισμικές. Πάντα θα υπάρχει ένα «εδώ» και ένα «εκεί». Ένα ανήκειν και ένα φάσμα αποξένωσης αν ενταχθείς στο νεωτεριστικό χυλό της κατάργησης των συνόρων...
Διονύσης Μαρίνος, fractalart.gr/debray-regis/
***
^Debray, Regis, Εγκώμιο των συνόρων, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
