Αμάν, αμάν

Ήταν η μικρή αράχνη που στήριζε μια μεταξωτή κλωστή σ ένα φύλλο του γιασεμιού κι ύστερα κρεμότανε πάνω της και νανούριζε τους πόθους της. Ήταν η ανόητη σαύρα που κρύφτηκε στη ρίζα του αλεξανδρινού, γιατί φοβήθηκε τη σκιά της. Ήταν η φτερούγα από το όνειρο του Σέβη που καρφώθηκε σαν το σουγιά σε μια γινωμένη ρόγα σταφυλιού... Ήταν όλ αυτά ανακατωμένα. Ποιος μπορούσε να τα ξεχωρίσει. Και προς τι;