Σωσίας αγαλμάτων

Είσαι το αίμα των άλλων που φυσάει από πάντα εδώ κι απ τις δικές του εικόνες αναστρέψιμος θέλει να φαίνεται ο χρόνος. Ω, αυτή η μυστική ταυτοπροσωπία των εικόνων μέσα στον χρόνο - ώσπου να καταλάβεις καλά - καλά ποιός σε ρώτησε τ άγαλμα απαντάει για λογαριασμό σου, μαρμάρινη ακούς τη φωνή σου, μαρμάρινη. Κι έτσι, κάθε καινούρια εικόνα, πριν προλάβουμε να την αποστηθίσουμε έχει όλο τον καιρό να μας πληγώσει, πριν διαλυθεί δραπετεύοντας, χωρίς ν αφήσει τα ίχνη της στα πράγματα ενώ οι ουλές που μας άφησε φαίνονται πάνω μας.