Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα

Τι μας συνέβη;
Πότε ακριβώς σ αυτές τις δύο δεκαετίες του 90 και του 2000 αυτή η χώρα έχασε την ορμή και τον δυναμισμό της;
Πώς αυτή η γενιά του ρίσκου και της απόλαυσης έγινε γενιά του φόβου και της ασφάλειας;
Πότε πιστέψαμε ότι η ζωή μας χρωστάει;
Ότι ζωή είναι να καταστρέφεις μια πρόσληψη στο δημόσιο, να δουλέψεις 20-25 χρόνια και να βγεις στη σύνταξη στα 50 κάτι;
Πότε αρχίσαμε να θεωρούμε την εργασία "δουλεία", να ονομάζουμε τη μείωση των αποδοχών "εξαθλίωση" και την κατάργηση του επιδόματος γάμου "εργασιακό μεσαίωνα";
Πότε αυτή η χώρα άρχισε να φοβάται τη δουλειά;
Να φοβάται ν αλλάξει;
Να θρηνεί 3 χρόνια ένα μοντέλο που και η ίδια ξέρει ότι χρεοκόπησε, χωρίς να κάνει τίποτα για να το αλλάξει;
Πότε δηλαδή αυτή η κοινωνία γέρασε ανεπανόρθωτα;
Πώς έχασε τη ζωντάνια της;
Πώς θα γίνει να ξυπνήσει μια μέρα και να πει: τέρμα η κλάψα και η θυματοποίηση, τώρα σηκώνουμε τα μανίκια, τα αλλάζουμε όλα.