Μεταμοντέρνος έρως

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, πατρίδα δεν είναι ο τόπος όπου γεννιέσαι, αλλά ο τόπος Όπου επιλέγεις να ζήσεις. Συχνά μάλιστα αντιλαμβάνεται κανείς ως πατρίδα έναν άνθρωπο. Ο τουρίστας ως άπατρις από επιλογή, συνάπτοντας χαλαρούς κι ακίνδυνους δεσμούς με τις χώρες και συλλέγοντας ταξιδιωτικές εμπειρίες, είναι ένα ασυνείδητο πρότυπο των σύγχρονων εραστών. Ο τουρίστας ενός ερωτικού τόπου είναι επίσης ειδικός στο να συλλέγει τα τοπ-τεν κάθε προορισμού, δηλαδή να αντιλαμβάνεται κατακερματισμένα και φετιχιστικά τον εκάστοτε ερωτικό άλλο. Αυτό το είδος αντίληψης φανερώνεται και στην τέχνη, η οποία ως καθρέφτης της κοινωνίας, την εικονίζει και μαζί την αναδιαμορφώνει. Το ανά χείρας βιβλίο πιστεύει σε ένα άλλο είδος ταξιδευτή (και εστιάζει στη σπανιότητά του): έναν ερασιτέχνη ταξιδευτή που διατηρεί τον πυρήνα του, την ουσία του, που ανοίγεται προς το συναισθηματικό βάθος και προς τη σωτήρια ψευδαίσθηση της διάρκειας στο χρόνο. Δεν είναι άλλος από τον Ερωτευμένο, εκείνον που κατέχει και κατέχεται από το μυστήριο που επαναφέρει το υποκείμενο στο κέντρο της ύπαρξής του. Το παρόν πόνημα είναι το τοπογραφικό μιας νοερής πατρίδας, σχεδιασμένο από τρεις δοκιμιογράφους που επιμένουν να ομνύουν στην τέχνη και τον έρωτα εντός μιας σπαρασσόμενης χώρας. Ο αναγνώστης κρατάει στα χέρια του τρεις μελέτες για τρεις μορφές τέχνης: τα εικαστικά, τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Και στις τρεις μελέτες, ο έρωτας γίνεται αντιληπτός ως μια τριπλή δύναμη: Σεξουαλικότητα-Ερωτισμός-Πνευματικότητα. (από τον πρόλογο του βιβλίου)