Μια υπόθεση ευδαιμονίας

Το σονέτο 21 από την ενότητα "Μέσα κι έξω": Τώρα εδώ, στης τύχης τα γραμμένα, ποιός θα μας πει τι ήταν όλο αυτό· δεν έχει δρόμους για να ονειρευτώ, κατώφλι να κρυφτώ λίγο από μένα. Τώρα που μοιάζουν όλα τελειωμένα, send my blue valentines, να σε θυμάμαι, τη νύχτα που ξυπνώ κι όταν κοιμάμαι, κάτι που να θυμίζει μόνο εσένα – μην μπω σε λεπτομέρειες, περιττεύει, κάτι από κόσμο κι όνειρο, βαθύ· τα υπόλοιπα κανείς δεν τα πιστεύει: δυο χάδια, πες, που γίναν με το χρόνο μια υπόθεση ευδαιμονίας μόνο, που καθώς φαίνεται δεν ευσταθεί.