Σκοτεινός χρόνος

Ποίηση ενός μυστικού, αινιγματικού και αφώτιστου χρόνου, ο οποίος καταγράφεται και περιγράφεται με αλληγορίες και συμβολισμούς, μύθους και σπαραγμένα προσωπικά βιώματα. Η ποιήτρια χρησιμοποιεί το λόγο με μαθηματική αυστηρότητα, τα ποιήματα μοιάζουν με εξισώσεις, όπου το ζητούμενο είναι η κρυμμένη ουσία των πραγμάτων. Παίζοντας συχνά σκάκι με τις λέξεις, διεκδικεί τόπους ονείρων που μοιάζουν με αντεστραμμένους παραδείσους, ενίοτε απειλητικούς, και επιχειρεί μια αισθητική υπέρβαση του πραγματικού, μια αγωνιώδη φυγή μέσα απ’ τον σκοτεινό και αστάθμητο χρόνο. Πώς ορίζεται όμως στα ποιήματά της αυτός ο γριφώδης και μη μετρήσιμος χρόνος; Με τις μνήμες, τις απώλειες, τους φόβους, τους έρωτες, τις ενοχές, τα ανομολόγητα πάθη, την κατακερματισμένη και τραυματισμένη προσωπική μυθολογία της. Με αυτά τα υλικά χτίζει το ποιητικό της σύμπαν η ποιήτρια, χρησιμοποιώντας τις λέξεις ως πρόσχημα, τις εικόνες και τους μύθους ως πυξίδες και όχημα για να μας ταξιδέψει ως το τέρμα του δικού της ιδιόμορφου και συναρπαστικού ποιητικού χρόνου.