Γκόλεμ

Ο Γκυστάβ Μεγέρ είναι προικισμένος με μοναδική μνήμη. Χάρη και σε αυτήν, απέκτησε τον τίτλο του διεθνούς γκραν μετρ στο σκάκι. Μήπως όμως οι εξαιρετικές του επιτυχίες οφείλονται στη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε για να θεραπευτεί από την επιληψία από την οποία πάσχει, αφού, κατά τη διάρκειά της, ένα ηλεκτρόδιο εμφυτεύτηκε εν αγνοία του στον εγκέφαλό του, αυξάνοντας εντυπωσιακά τις ήδη μεγάλες του ικανότητες; Και νά που αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος βρίσκεται, από τη μια στιγμή στην άλλη, στη θέση του καταζητούμενου, καθώς θεωρείται ύποπτος για τον θάνατο της πρώην συζύγου του σε ένα μυστηριώδες αυτοκινητικό δυστύχημα.

Φυγάς, κρυμμένος πίσω από μια ψεύτικη ταυτότητα, απομονωμένος από τους οικείους του, ενσάρκωση και ταυτοχρόνως υπέρβαση του μυθικού Γκόλεμ της εβραϊκής μυστικής παράδοσης, νιώθει ότι δεν είναι πια ο εαυτός του και πως, στα μάτια της κοινωνίας, έχει μεταμορφωθεί σε τέρας.

Το κλειδί του μυστηρίου ίσως να βρίσκεται στην Κεντρική Ευρώπη, στην Πράγα, όπου ο θρύλος λέει ότι το Γκόλεμ τριγυρνά τα βράδια, προστατεύοντας τους εβραίους...

Εκεί καταφεύγει ο Μεγέρ, με δύο γυναίκες στο κατόπι του: την κόρη του Έμμα, που προσπαθεί να τον βοηθήσει, και τη Νίνα, την αστυνόμο που είναι επιφορτισμένη με τη σύλληψή του.
Θα τα καταφέρει εγκαίρως; Θα είναι αρκετά δυνατός για να αντιμετωπίσει την αλήθεια που θα ανακαλύψει;


Ο Πιερ Ασουλίν είναι απρόβλεπτος, κι εδώ βρίσκεται η δύναμή του, που συνοδεύεται από μια αχαλίνωτη φαντασία και ένα ανεπανάληπτο ύφος, καθώς αναμειγνύει χάκερ και προφήτες των νέων τεχνολογιών με αναφορές στον Πρίμο Λέβι, στον Τσέλαν και στην Καμπάλα.

Ο Ασουλίν μας προειδοποιεί για τους κινδύνους των απεριόριστων δυνατοτήτων των νέων τεχνολογιών, όταν συμμαχούν με μια ανεξέλεγκτη και ασυνείδητη επιστήμη. Θα είμαστε άραγε, στο μέλλον, βελτιωμένοι άνθρωποι, απόλυτα συνδεδεμένοι με το Διαδίκτυο; Ένα όχι και τόσο μακρινό, ανατριχιαστικό μέλλον, που φαντασιώνεται την αθανασία του ανθρώπου μέσω της τεχνολογίας.

Παρακολουθούμε με απόλαυση τον Μεγέρ στη φρενήρη αναζήτηση μιας αλήθειας που τον οδηγεί από το Λονδίνο στο Παρίσι μέσω Πράγας. Και καθώς ο Ασουλίν είναι ιδιαίτερα καλλιεργημένος, συναντάμε στον δρόμο μας τον Προυστ, τον Τσβάιχ, τον ζωγράφο Ρόθκο, και πληθώρα αναφορών στον κινηματογράφο.

Το μυστήριο, αντί να διαλύεται, πυκνώνει, προσφέροντάς μας έτσι μεγάλη απόλαυση. Αφηνόμαστε στη συγκίνηση του τελευταίου μέρους του βιβλίου, καθώς ταξιδεύουμε από τη Βαρσοβία στη Βιέννη, από το Λοτζ στο Βουκουρέστι, στα ίχνη του Μεγέρ και των προγόνων του. Ο Ασουλίν περιγράφει έναν κόσμο που έχει χαθεί, μια γλώσσα και μια κουλτούρα που ανήκε αποκλειστικά στη Μιτελεουρόπα, την εβραϊκή Ευρώπη, και που έγινε στάχτη.


Ένας φιλοσοφικός μύθος, δυνατός και όμορφος.
Ariane Bois, Salon litteraire


«Όταν λιώνει το χιόνι, πού πάει το λευκό;
Με τους αγκώνες στο περβάζι του παραθύρου, το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι, το βλέμμα χαμένο στις αρτηρίες του Μεγάλου Νοσοκομείου, αυτό το πλέγμα από δρόμους και λεωφόρους που του έδινε την αίσθηση πόλης μέσα στην πόλη, όπως είχε καταλήξει ο χώρος του νοσοκομείου με τις προσθήκες κτιρίων, παραδινόταν ξανά και ξανά σ’ αυτή την ερώτηση χωρίς απάντηση, της οποίας δεν γνώριζε τον δημιουργό, παρά τις έρευνές του στο διαδίκτυο και στους εγκυκλοπαιδικούς θησαυρούς των βιβλιοθηκών.»