Η σημασία του μπεκτασισμού-αλεβισμού για τον ελληνισμό

Από την δεκαετία του 1960 ο Κιτσίκης που πρόσκειται στον αλεβισμό, προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την ελληνική κοινή γνώμη ότι το μέλλον του ελληνοτουρκικού χώρου εξαρτάται από τους αλεβήδες. Γιατί; Διότι είναι ο συνδετικός κρίκος Ελλήνων και Τούρκων. Προσφάτως, η Καθημερινή σε άρθρο της εσημείωνε την ελληνομανία που εξαπλώνεται στην Τουρκία: Είμεθα στην καταγωγή Έλληνες και Ορθόδοξοι και απεχθανόμαστε το Ισλάμ, επαναλαμβάνουν όλο και περισσότεροι Τούρκοι. 

Σήμερα, τρεις είναι οι δυνάμεις στην Τουρκία: 1. Το κοσμικό καθεστώς των στρατιωτικών κεμαλιστών που απεχθάνονται το Ισλάμ αλλά και τον Χριστιανισμό. 2. Οι αλεβήδες δηλαδή το 1/3 του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας που δηλώνουν κεμαλιστές μόνο και μόνο επειδή απεχθάνονται το Ισλάμ αλλά ως θρησκευόμενοι είναι έτοιμοι να συνεργασθούν με την Ορθοδοξία. 3. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων και των Κούρδων που απεχθάνονται την Ευρώπη και τους χριστιανούς και που την είσοδό τους στην ΕΕ θα την ήθελαν για να απαλλαγούν από τους στρατιωτικούς κεμαλιστές. Αυτές οι τρεις δυνάμεις δεν δύνανται να παραμείνουν ενωμένες. Ο πάπας έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι δεν επιθυμεί την είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη, όχι τόσο από τον φόβο των μουσουλμάνων, αλλά ιδίως από τον φόβο των στρατιωτικών κεμαλιστών του κοσμικού καθεστώτος που θα ενωθούν με τα κοσμικά στοιχεία της δυτικής Ευρώπης για να αποβάλουν τον χριστιανισμό από τον ευρωπαϊκό χώρο. Εάν τελικά η Τουρκία αποκλεισθεί από την Ευρώπη, κάτι πολύ πιθανόν, τότε οι ισλαμιστές μάλλον θα υπερισχύσουν με αποτέλεσμα να διαμελισθεί η Τουρκία με την προτροπή των Αμερικανών, οι οποίοι έχουν ήδη αποφασίσει να ενισχύσουν την αυτονομία του τουρκικού Κουρδιστάν και που, εν πάση περιπτώσει δεν θα αποδεχθούν ποτέ όλος ο τουρκικός όγκος να περάσει στο ισλαμικό στρατόπεδο. Συνεπώς στην περίπτωση διαμελισμού, το κεμαλικό κοσμικό κράτος θα καταρρεύσει και θα συγκροτηθεί στην δυτική Τουρκία ένα αλεβιδικό κράτος που θα δυνηθεί να οικοδομήσει μία συνομοσπονδία με την Ελλάδα, έχοντας την Κωνσταντινούπολη ως συνομοσπονδιακή πρωτεύουσα και την αμερικανική υποστήριξη. Η σχέση με την ΕΕ του ελληνοτουρκικού συνόλου μπορεί να είναι ανάλογη με την σημερινή σχέση της Μεγάλης Βρετανίας με την Ευρώπη, δηλαδή κάπως πιο χαλαρή από την πλήρη ένταξη, κάτι που θα επιβάλει στην Ελλάδα μία προσαρμογή στο παρόν καθεστώς που γνωρίζει της πλήρους εντάξεως.