Σαν άνεμος που χάνεται

"Όλες αυτές τις γυναίκες τις έχω γνωρίσει. Με διαφορετικά ονόματα, αλλά σ αυτές τις συγκυρίες. Με κάποιες διασταυρωθήκαμε για λίγο στις περιπλανήσεις μου, με άλλες συνδεόμαστε για χρόνια. Τις θαύμασα για την αστείρευτη δύναμή τους, τη δίχως τέλος αντοχή τους, την ικανότητά τους να παλεύουν, η καθεμιά με τον τρόπο της, και να πιστεύουν σε κάτι ευγενικό. Θέλησα να γράψω για να μη λησμονηθούν οι αγώνες τους κι όλα αυτά που γίνονται γύρω τους. Κι έγραψα για όσα ένιωσαν τις στιγμές αυτές που το πεπρωμένο τούς έφερε να ζήσουν, αφήνοντας συχνά τη φαντασία μου να περιπλανηθεί στη ζωή και στα βάθη της ψυχής τους. Συνεχίζουν να ζουν, η καθεμιά κάτω από τον δικό της ουρανό, με τα δικά της προβλήματα, τα δικά της όνειρα, τις δικές της απελπισίες, τις δικές της ελπίδες. Είναι όμως στο βάθος τόσο όμορφα ίδιες. Εγώ μονάχα έγραψα· το βιβλίο αυτό είναι δικό τους..."
Ευ. Αρεταίος