Περί Ηρώων και Τάφων

Το magnum opus του "του τελευταίου κλασικού της αργεντίνικης λογοτεχνίας", σύμφωνα με την El Pais. Ένα έργο ασυμβίβαστο και πρωτότυπο, που βάζει τον αναγνώστη σε ένα κατακερματισμένο σύμπαν απ’ το οποίο δύσκολα θα βγει αλώβητος.

Μια μέρα του Ιουνίου του 1955 η Αλεχάντρα, η τελευταία μιας δυναστείας αργεντινών αριστοκρατών, πυροβολεί τον πατέρα της και κλειδώνεται με το πτώμα του σ' ένα δωμάτιο στο σπίτι τους στο οποίο βάζει φωτιά. Τι προκάλεσε αυτή την παρανοϊκή πράξη; Μήπως η απάντηση σχετίζεται με τον Μαρτίν, τον εραστή της, τον Μπρούνο, τον συγγραφέα που λάτρευε τη μητέρα της, ή με τον ίδιο της τον πατέρα τον Φερνάντο, τον δημιουργό της παράδοξης «Έκθεσης για τους τυφλούς»; Οι ζωές τους διαπλέκονται σε αυτό το σκοτεινό έπος πάθους, φιλοσοφίας και παράνοιας στο Μπουένος Άιρες.

***

«Μια πινακοθήκη αξέχαστων σκηνών, ένα κοίτασμα γλώσσας και εικονοποιίας».
Σαλμάν Ρούσντι

«Ένας συγγραφέας απίστευτης δύναμης... Ασυμβίβαστος και πρωτότυπος».
Κολμ Τομπίν

«Μαγικό, μπαρόκ, μνημειώδες, ένα φιλμ του Μπουνιουέλ πάνω σε σενάριο Ντοστογέφσκι».
Newsweek

«Τίποτα πιο παραισθησιογόνο μετά το "Κάτω από το ηφαίστειο"».
Le Monde

«Ο Σάμπατο και ο Μπόρχες είναι οι δύο μεγάλοι ανταγωνιστές της αργεντίνικης λογοτεχνίας. Τολμώ να πω ότι αυτό το μυθιστόρημα δεν μοιάζει με τίποτε απ' όσα έχουμε διαβάσει τον τελευταίο καιρό».
Corriere Mercantile