Μαρτυρίες γυναικών της Φλώρινας στην Εθνική Αντίσταση (1941-1944)

Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια μελέτη αφηγήσεων γυναικών της περιοχής της Φλώρινας, μέσα από την οποία φωτίζεται ο ρόλος και η δράση τους στην εθνική αντίσταση την περίοδο 1941-1944. Η προφορική ιστορία επιδιώκει να διερευνήσει και να αναλύσει τις μαρτυρίες ανθρώπων που προκύπτουν από τις αφηγήσεις τους, την ιστορία των ανθρώπων όπως την έζησαν οι ίδιοι. Με τις προφορικές μαρτυρίες διάφορες κατηγορίες ανθρώπων που δεν είχαν πρόσβαση στον δημόσιο λόγο αποκτούν φωνή και διαμορφώνεται σταδιακά αυτό που αποκαλούμε ιστορία από τα κάτω, των κατώτερων κοινωνικά στρωμάτων και των περιθωριοποιημένων ομάδων. Καθώς ο λόγος βρίσκεται σε σχέση αλληλεπίδρασης με την κοινωνία, επηρεάζει, αλλά και επηρεάζεται από την κοινωνική πραγματικότητα. Αποτέλεσμα αυτής της αμφίδρομης σχέσης είναι να εντοπίζουμε αναπαραστάσεις του κόσμου μέσα στον λόγο. Οι γυναίκες ως δρώντα υποκείμενα την περίοδο της εθνικής αντίστασης αναδεικνύουν διάφορες διαστάσεις της γυναικείας ταυτότητάς τους: της μαχήτριας, της επονίτισσας, του μικρού κοριτσιού που βρέθηκε στη δύνη του πολέμου, της μάνας, της γυναίκας που ανέλαβε να συντηρήσει την οικογένειά της, της οργανωμένης στο ΚΚΕ, της αγρότισσας, της αλληλέγγυας στην άλλη γυναίκα, της επαναστάτριας, της συνειδητοποιημένης κοινωνικά και πολιτικά. Οι γυναίκες της αντίστασης στο σύνολό τους διαμόρφωσαν μια πολιτιστική ταυτότητα, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες συνειδητοποιούν ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνική μεταβολή και έχουν λόγο σε αυτή. Η υπέρβαση από την έμφυλη αντίληψη του ρόλου των γυναικών μέσα από την απόκτηση ψυχικών/φυσικών χαρακτηριστικών και την κοινωνική και πολιτική συμμετοχή στα κέντρα αποφάσεων είναι έκδηλη στον λόγο τους.