Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...

Από μια άποψη, τουλάχιστον ως ένα σημείο, είμαστε δικαιολογημένοι. Από τη μια τα περίφημα ποσοστά (90% - 10%) της Συμφωνίας της Μόσχας με τον καθοριστικό τους ρόλο, από την άλλη η περίπου βεβαιότητα -βγαλμένη από την μακρόχρονη ιστορία μας- ότι "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" -κάπου ησυχάζαμε... Στα χρόνια από την Απελευθέρωση κι εδώ, είδαμε -μετά τους Γερμανούς- να ρχονται (και να φεύγουν γρήγορα) οι Εγγλέζοι, να ρχονται (και να μην λένε να ξεκουμπιστούν!) οι Αμερικανοί, ίσως γιατί κι εμείς φερθήκαμε στην αρχή μπόσικα κι αυτοί μας κορόιδεψαν: ως νέοι "προστάτες" εμφανίζονταν με φιλελεύθερο πρόσωπο, δίνοντας ψεύτικες ελπίδες στον κόσμο ότι κάτι πάει ν αλλάξει, όπως ακριβώς έγινε όταν οι προπολεμικοί κλασικοί "προστάτες" παραχώρησαν τη θέση τους στους σύγχρονους προαγωγούς και οι ντόπιοι πίστεψαν ότι μπορεί να δουν καλύτερες μέρες... Σήμερα όμως; Δεν πρέπει κάτι να κάνουμε; Φτάνει να λέμε "δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες"; Κ. Π.