Ονίτσα

Φιντάν, Μάου, Τζέφρυ -τρία όνειρα, τρεις εξεγέρσεις. Και η ίδια δίψα. Ο Φιντάν Αλλεν είναι δώδεκα χρονών, όταν, στις 14 Μαρτίου 1948, ξεκινάει για την Αφρική με τη μητέρα του, τη Μάου. Ο Τζέφρυ Αλλεν, που είχε αφήσει πριν από χρόνια στη Γαλλία τη γυναίκα του και τον γιό του, τους κάλεσε επιτέλους να πάνε να τον συναντήσουν στην Ονίτσα, ένα μικρό παραποτάμιο λιμάνι, όπου εργάζεται. Ο Φιντάν λαχταράει να γνωρίσει τον πατέρα του και την Aφρική. Η Μάου ονειρεύεται μια ειδυλλιακή Αφρική, όπου θα μπορέσει να ζήσει κοντά στον άντρα που αγαπάει, μακριά από τις μικρότητες του οικογενειακού της περιβάλλοντος, που θεωρούσε τον Τζέφρυ απένταρο ονειροπαρμένο. Θ ανακαλύψει όμως μια εντελώς αλλιώτικη Αφρική, αδηφάγα, ακατάληπτη. Κι έναν ακόμα πιο καταπιεστικό κονφορμισμό: του αγγλικού αποικιοκρατικού κύκλου, όλο μίση μικρότητες, ανομολόγητες αποτυχίες. Ο Τζέφρυ πήγε στην Ονίτσα για να ξαναβρεί τη θέση της νέας Μερόης, πόλης που είχε ιδρύσει, σύμφωνα με το θρύλο, η Αρσινόη, η μαύρη βασίλισσα της Αιγύπτου. Το όνειρό του όμως παίρνει σιγά σιγά τα χρώματα της ήττας: ο Τζέφρυ δεν θα βρει τίποτε άλλο παρά μόνο τον εαυτό του. Το βιβλίο αυτό είναι σαν την Αφρική, καίει σαν μυστικό, σαν πυρετός. Κι αν αναδίνει, παρά τη βιαιότητά του, ένα αίσθημα γαλήνης, είναι γιατί, στον Λε Κλεζιό, ακόμα και ο πυρετός, ακόμα και η εξέγερση, ακόμα και η ήττα, είναι χρώματα της γαλήνης.