Το ψηλό παράθυρο

Όσο απομακρύνονται τα βιβλία του Ρέημοντ Τσάντλερ (1888-1959) από την εποχή τους και τα κλισέ του είδους που χρησιμοποιούσε αδρανοποιούνται, τόσο αναδεικνύεται η σουρρεαλιστική πινελιά που πρόσθεσε ο ίδιος στο Λος Αντζελες. Η πινελιά ενός πουριτανού του 40 που σάρκασε με τα βιβλία του την κοινωνία και τα ήθη της εποχής από τη σκοπιά του Αγγλου ρομαντικού εστέτ, ο οποίος αναγκάστηκε για να ζήσει να γίνει δημιουργός λαϊκών αστυνομικών μυθιστορημάτων. Το "Ψηλό παράθυρο" πρωτοδημοσιεύτηκε το 1942. Η αναζήτηση ενός ανεκτίμητου συλλεκτικού χρυσού νομίσματος -του δουβλόνιου Μπράσερ- φέρνει τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου αντιμέτωπο με τον υπόκοσμο της Καλιφόρνιας και τις περίπλοκες υποθέσεις ενός νεκρού συλλέκτη νομισμάτων. Ο Τσάντλερ έγραψε στους εκδότες του για το "Ψηλό παράθυρο": "[...] Φοβάμαι ότι το βιβλίο θα σας είναι άχρηστο. Δεν έχει δράση, δεν έχει συμπαθητικούς χαρακτήρες, δεν έχει τίποτα. Ο ντετέκτιβ δεν κάνει τίποτα. [...] Αυτό που με γονατίζει είναι ότι όταν γράφω κάτι σκληρό, γρήγορο, γεμάτο φόνους και μακελειό, με κατηγορούν ότι γράφω όλο για τέτοια πράγματα, και όταν προσπαθώ να χαμηλώσω τον τόνο και ν αναπτύξω το θέμα από την εγκεφαλική και συναισθηματική πλευρά του, με κατηγορούν διότι άφησα έξω τα προηγούμενα. Ο αναγνώστης περιμένει από τον Τσάντλερ να γράψει κάτι με τον τρόπο που το έχει ήδη κάνει, όμως παράλληλα τον πληροφορούν ότι θα ήταν προτιμότερο να μην το είχε γράψει μ αυτόν τον τρόπο." Κι αλλού: "Το βιβλίο αυτό θεωρείται συνήθως η πιο αδύναμη προσπάθειά μου μέχρι σήμερα, αν και για μερικούς είναι το καλύτερο μυθιστόρημα που έχω γράψει." Το επίμετρο περιέχει αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Τσάντλερ για το "Ψηλό παράθυρο", χρονολόγιο και βιβλιογραφία-φιλμογραφία.