Humphreys William Henry

O William Henry Humphreys ήταν γιος λοχαγού του αγγλικού πυροβολικού. Από τα 13 του φοίτησε στην Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Sandhurst αλλά ήδη σε ηλικία 19 ετών βρέθηκε εκτός στρατεύματος, ίσως λόγω κάποιου παραπτώματος. Αφού απογοητεύθηκε από την μετάβασή του, στις αρχές Απριλίου 1821 στην νότιο Ιταλία, όπου είχαν ξεσπάσει επαναστατικά κινήματα κατά του Αυστριακού δυνάστη, έσπευσε να αναχωρήσει για την Ελλάδα κατά το ξέσπασμα της ελληνικής Επανάστασης. Θεωρείται από τους Σιμόπουλο και D. Dakin ως ο πρώτος Άγγλος εθελοντής του Αγώνα. Στο πρώτο του ταξείδι παρέμεινε δύο μήνες και επέστρεψε στην Αγγλία μαζί με τον Τόμας Γκόρντον. Επανήλθε στην Ελλάδα μετά από ενέργειες του Γκόρντον και με εντολή του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου, φθάνοντας στο Μεσολόγγι τον Ιανουάριο του 1824. Τον επόμενο μήνα αναχώρησε για την Αθήνα μαζί με τον Λέστερ Στάνχοουπ, ο οποίος τον έστειλε πίσω στο Μεσολόγγι τον Μάρτιο, προκειμένου να προσκαλέσει τον Βύρωνα και τον Μαυροκορδάτο σε μια συνέλευση των αντιμαχομένων φατριών στα Σάλωνα. Στα πλαίσια αυτής της αποτυχημένης προσπάθειας ο Χάμφρεϋς συναντήθηκε με τον Τρελώνυ. Συνδέθηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο χωρίς όμως να συμμετάσχει στην εξέγερση του τελευταίου κατά της κυβέρνησης. Ωστόσο λόγω των σχέσεών του αυτών προκάλεσε την δυσπιστία και την εχθρότητα των κυβερνητικών. Υπηρέτησε ως αξιωματικός διοικητής σώματος Σουλιωτών το 1825. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι συνελήφθη για υποτιθέμενη λιποταξία στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει περίθαλψη για τον βαριά τραυματισμένο Τρελώνυ. Τον Αύγουστο του 1825, αφού κατάφερε να απελευθερωθεί, αναχώρησε για την Αγγλία και τον επόμενο Ιανουάριο (1826) τα απομνημονεύματά του από την δεύτερη αυτή παραμονή του στην Ελλάδα δημοσιεύθηκαν μαζί με αυτά του Έμερσον και του Πέκκιο σε δύο τόμους. Περίληψη του ημερολογίου του, με έμφαση στην υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας κατά του Τρελώνυ, δημοσιεύθηκε σε δύο συνέχειες με τίτλο Adventures of an English Officer in Greece, στο περιοδικό New Monthly Magazine (Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1826). Ο Χάμφρεϋς επανήλθε στην Ελλάδα και στις 23 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε ο θάνατός του στην Ζάκυνθο από την εφημερίδα Literary Gazette. Κατά τον Σιμόπουλο απεβίωσε από ασθένεια στην Αίγινα το 1826. Στο ημερολόγιό του ο Χάμφρεϋς, ο οποίος συνδεόταν πολιτικά με τον Στάνχοουπ, ασχολείται ιδιαίτερα με τις αντιμαχόμενες ελληνικές φατρίες κατά το διάστημα 1824-825, εκφράζοντας την ιδιαίτερη απέχθειά του προς τον Μαυροκορδάτο. Σύμφωνα με τον William Parry, ο οποίος ήταν άνθρωπος του Μαυροκορδάτου, ο Χάμφρεϋς ήταν ένας νεαρός που αγνοούσε τα ελληνικά πράγματα και δεν διέθετε διοικητικές αρετές (The Last Days of Lord Byron (1825) σελ. 246). Οι ιστορικοί Daniel Perkins και David Hill Radcliffe σε άρθρο τους στο ψηφιακό αρχείο Lord Byron and his Times αναφέρουν ότι ο Χάμφρεϋς ήταν έμπειρος μαχητής, εξοικειωμένος με τις συνθήκες του ελληνικού ανταρτοπολέμου και διέθετε ευχέρεια στην κατανόηση και στην επικοινωνία με τους οικονομικούς κύκλους του Κομιτάτου του Λονδίνου. Οι ίδιοι συγγραφείς αμφισβητούν κατά πόσον ο Χάμφρεϋς υπήρξε διπλός πράκτορας όπως ο Φέντον, θεωρώντας πιο πιθανόν να ενεπλάκη άθελά του στα ταραχώδη γεγονότα εκείνης της εποχής, τα οποία δεν μπορούσε να ελέγξει. Ο Σιμόπουλος, που τον θεωρεί τυχοδιωκτικό χαρακτήρα και διαποτισμένο από τον βυρωνικό ρομαντισμό της εποχής, ισχυρίζεται ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο Χάμφρεϋς είχε ανάμιξη στη συνομωσία για την δολοφονία του Οδυσσέα και του Τρελώνυ. Επικαλείται δε κάποια υποκλαπείσα επιστολή του νεαρού Άγγλου εθελοντή Whitcombe, που μαζί με τον συμπατριώτη του Φέντον αποπειράθηκαν στη σπηλιά της Βελίτσας να εξοντώσουν τον Τρελώνυ (Κ. Σιμόπουλος, Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του ’21, τόμος Δ΄, σ. 282, υποσ. 22).