#Bookblog
Ένα άτομο γράφει σ ένα ήσυχο δωμάτιο προσπαθώντας να συνδεθεί με ένα άλλο άτομο, που διαβάζει σε ένα άλλο ήσυχο - ή μπορεί και όχι τόσο - δωμάτιο. Οι ιστορίες μπορούν να ψυχαγωγήσουν, μερικές φορές να διδάξουν ή να υποστηρίξουν μια θέση. Αλλά για μένα η βασική τους λειτουργία είναι η μετάδοση συναισθημάτων· ότι απευθύνονται στο κονό στοιχείο των ανθρώπινων όντων, πέρα από σύνορα και διχασμούς. Έχουν στηθεί μεγάλες και λαμπερές βιομηχανίες πάνω στις ιστορίες: η βιομηχανία του βιβλίου, του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, του θεάτρου. Αλλά στο βάθος οι ιστορίες δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα άτομο που λέει σ ένα άλλο: «Έτσι τα νιώθω τα πράγματα εγώ. Καταλαβαίνεις τι λέω; Το νιώθεις κι εσύ έτσι;»
// Από την ομιλία του Καζούο Ισιγκούρο στην απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας
***
Στο πρώτο μυθιστόρημά του μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ (2017), ο Καζούο Ισιγκούρο αφηγείται την ιστορία της Κλάρας, μιας Τεχνητής Φίλης με εκπληκτική παρατηρητικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία, η οποία από τη θέση της στο κατάστημα, όπου πωλείται, παρακολουθεί με προσοχή τη συμπεριφορά όσων έρχονται για να ρίξουν μια ματιά, αλλά και όσων περνούν απ’ έξω, στον δρόμο. Και ελπίζει πως σύντομα κάποιος θα τη διαλέξει.
Ένα βαθιά συγκινητικό βιβλίο που μας προσφέρει μια μοναδική άποψη του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου μας μέσα από τα μάτια μιας αξέχαστης αφηγήτριας.
Η αριστοτεχνικά συγκρατημένη πρόζα του Ισιγκούρο ενισχύει τη συναισθηματική δύναμη και τη σπάνια τρυφερότητα του κειμένου, που διερευνά το πλέον θεμελιώδες ερώτημα:
Τι σημαίνει στ’ αλήθεια ν’ αγαπάς;[ Δείτε το βιβλίο εδώ ]
