Η κόρη του κομμουνιστή

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Ντένις Μποκ, "Η κόρη του κομμουνιστή", είναι μια συναρπαστική ιστορία, αριστοτεχνικά γραμμένη. Με μια σειρά επιστολών που απευθύνει με αγάπη και τρυφερότητα προς την κόρη που δεν γνώρισε ποτέ, ο διάσημος Καναδός γιατρός Νόρμαν Μπέθιουν κάνει έναν φανταστικό απολογισμό. Εξετάζοντας τη ζωή του, ελπίζει, αν ποτέ τα γράμματα αυτά φτάσουν στα χέρια της κόρης που λαχταρά, εκείνη να είναι «αρκετά μεγάλη για να καταλάβει και αρκετά νέα για να συγχωρήσει». Μέσα από μια σειρά καλά ενταγμένων φλασμπάκ εκτυλίσσεται μια εξομολόγηση με ρυθμό που κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη. Ο γιατρός Νόρμαν Μπέθιουν που κυριολεκτικά έγραψε Ιστορία, - θρύλος στη γενέθλια χώρα του, τον Καναδά και στην Κίνα - ήταν ένας οραματιστής του οποίου η αφοσίωση άγγιξε εκατομμύρια ανθρώπους και ως αφηγητής αυτού του μυθιστορήματος σφύζει από ζωή ακόμα και όταν οδεύει προς το τέλος. Επαναστατώντας στην παιδική του ηλικία ενάντια στη θρησκεία του πατέρα του, βρίσκει το νόημα της ζωής του σώζοντας ζωές στο πεδίο των μαχών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, από τη στιγμή που παραλίγο να χάσει τη ζωή του στα χαρακώματα του Βελγίου. Στη δημοκρατική Ισπανία εκπληρώνει τον ιδεαλισμό του, προτού οι μακρές πολιτικές ίντριγκες καταστρέψουν το ρομαντισμό, συμβιβάσουν τα επιτεύγματά του και οδηγήσουν τον Μπέθιουν να αναζητήσει καταφύγιο και νόημα στην αχανή έκταση της Κίνας. Εκεί, στην υπηρεσία της Μεγάλης Πορείας του Μάο Τσε Τουνγκ, ο Μπέθιουν αντιμέτωπος με τη βία των Κινέζων Εθνικιστών και των Ιαπώνων εχθρών αρχίζει αυτόν τον απολογισμό αποτυχημένων ερώτων, ενδόμυχων πεποιθήσεων, ανακαλύψεων και ανατροπών για το μόνο πρόσωπο που κάνει ακόμα το μέλλον να φαίνεται δυνατό: την κόρη που ποτέ δε γνώρισε. Γιατρός στο μέτωπο του πολέμου, οργανωτής της ιατρικής επιμελητείας του Κόκκινου Στρατού του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, ο Νόρμαν Μπέθιουν είναι ένας αξιόπιστος μάρτυρας. Η γλώσσα είναι καθαρή και πλούσια. Η επίδραση του έργου του Μποκ θυμίζει τη Γκουέρνικα του Πικάσσο. Οι λεπτομέρειες αυτού του λογοτεχνικού αντίστοιχου ξεπερνούν σχεδόν τις αισθήσεις. Χωρίς να είναι δακρύβρεχτες ή υπερβολικά συναισθηματικές, οι περιγραφές των πεδίων της μάχης που δίνει ο Μποκ σε βάζουν στο κλίμα των μαχών και σου προσφέρουν μια διαπεραστική αίσθηση της βιαιότητας και της ματαιότητας του πολέμου.