Φιλελευθερισμός, συντηρητισμός, κοινωνικό κράτος 1973-1990

Η Δημοκρατία θέτει ουσιώδη θεωρητικά και πρακτικά προβλήματα όχι μόνο στην Ανατολή αλλά και στη Δύση. Προβλήματα που αναφέρονται στην ποιότητα του πολιτεύματος, στη σχέση του με τον πολίτη και τις οικονομικές-κοινωνικές εξουσίες. Ή, ακόμα, ερωτήματα για το δυναμικό κριτικής που εγκλείει πρωτογενώς η Δημοκρατία και για τις ηθικές της συναρτήσεις. Τα σχετικά ζητήματα αναδείχθηκαν με ιδιαίτερη ένταση στις δύο τελευταίες δεκαετίες, καθώς η κρίση του Κοινωνικού Κράτους και της αμερικάνικης ηγεμονίας αποτέλεσε αφετηρία σημαντικών ανακατατάξεων τόσο στο πολιτικό επίπεδο όσο και στο πνευματικό-θεωρητικό κλίμα. Καθοριστικό φαινόμενο ήταν η αναζωογόνηση των φιλελεύθερων και συντηρητικών ιδεών που συμβάδισε με την επικράτηση των συντηρητικών κομμάτων στις περισσότερες χώρες της Δύσης. Ο ρηγκανισμός και ο θατσερισμός υπήρξαν οι αιχμές του δόρατος ενός ρεύματος που άνθισε στις ΗΠΑ και την Αγγλία, αλλά εκδηλώθηκε και εξαπλώθηκε παντού με περισσότερη ή λιγότερη ένταση. Η παρούσα εργασία εξετάζει κριτικά ορισμένες "σημαδιακές" αναλύσεις που πρότεινε ο νεοσυντηρητισμός και ο νεοφιλελευθερισμός στο επίπεδο της πολιτικής θεωρίας, πιστεύοντας ότι αποτελούν παραδείγματα κριτικής στο κοινωνικό κράτος εξαιτίας της διαφορετικής εκτίμησης που διατυπώνουν ή υπονοούν ως προς ένα βασικό πρόβλημα: τους όρους συμβίωσης Δημοκρατίας και Καπιταλισμού.