Λούλου

H "Λούλου" είναι προϊόν εκλεκτών ζυμώσεων, ας πούμε ένα άστρο παλιγγενεσίας, όπως το σύμπαν για την Καμπάλα και η νεωτέρα Ελλάς για τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο. [...] Συνιστώσες της "Λούλου" υπήρξαν "Το πνεύμα της Γης" και το "Κουτί της Πανδώρας", δύο θεατρικά έργα του Βέντεκιντ που προηγήθηκαν και που η ύστερη συγχώνευσή τους απ τον ίδιο τον συγγραφέα γέννησε τούτο το περίφημο κράμα. Η πρεμιέρα του "Πνεύματος της Γης" δόθηκε στη Λειψία το 1898 ενώ του "Κουτιού της Πανδώρας" στη Νυρεμβέργη το 1904. Στα 1905 ο Αλμπαν Μπεργκ παρακολούθησε μια ιδιωτική παράσταση του δεύτερου έργου στο Ίντιμετ Θίατερ της Βιέννης, όπου το "Κουτί της Πανδώρας" ανέβηκε σε σκηνοθεσία Καρλ Κράους, μετά από την κατηγορηματική άρνηση των Αρχών να προωθήσουν το έργο στη δημόσια πρόσβαση. H "Λούλου" σαν απαύγασμα συγκερασμού των έργων που αναφέρθηκαν, φώτισε το θεατρικό στερέωμα στα 1913, πέντε δηλαδή ολόκληρα χρόνια πριν απ το θάνατο του Βέντεκιντ. Ωστόσο, ο Αλμπαν Μπεργκ που καλλιεργούσε από καιρό την ιδέα ενός μελοδράματος θεμελιωμένου στη "Λούλου", δεν χρησιμοποίησε τούτη τη συμπυκνωμένη εκδοχή του συγγραφέα, όταν επιτέλους άρχισε να προωθεί το πράγμα στην ενσάρκωση, αλλά προτίμησε να συμπιλήσει μιαν άλλη "Λούλου" βασισμένη στα δύο έργα που τη στήριξαν, δηλαδή στο "Πνεύμα της Γης" και στο "Κουτί της Πανδώρας". Τον Απρίλιο του 1934 η όπερα, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν έτοιμη και τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου αφιερώθηκε στον Αρνολντ Σένμπεργκ που γιόρταζε την εξηκοστή επέτειο των γενεθλίων του. [...] (από την εισαγωγή του μεταφραστή)