Η αρχαιολογία της γνώσης

Αραγε με τη συγγραφή αυτού του βιβλίου είχα τη πρόθεση να εξηγήσω ό,τι θέλησα να πω στα προηγούμενα βιβλία, όπου τόσα πράγματα παρέμεναν ακόμα σκοτεινά; Όχι μόνο αυτό, όχι ακριβώς αυτό, αλλά, πηγαίνοντας λίγο παραπέρα, να επιστρέψω, με μια σπειροειδή κίνηση, εντεύθεν αυτού που είχα επιχειρήσει να κάνω· να δείξω τη θέση από την οποία μιλούσα· να επισημειώσω το χώρο που καθιστά δυνατές αυτές τις έρευνες, και ενδεχομένως άλλες που ποτέ δεν θα ολοκληρώσω· με ένα λόγο, να σημασιοδοτήσω τη λέξη αρχαιολογία, την οποία είχα αφήσει χωρίς νόημα. Λέξη επικίνδυνη, αφού φαίνεται να ανακαλεί ίχνη που έχουν βρεθεί εκτός χρόνου και έχουν παγώσει τώρα στην αφασική τους κατάσταση. Το θέμα είναι να περιγράψουμε λόγους. Όχι βιβλία (στη σχέση που έχουν με το συγγραφέα τους), όχι θεωρίες (με τις δομές και τη συνεκτικότητα τους), αλλά αυτά τα οικεία και συνάμα αινιγματικά σύνολα που διαμέσου του χρόνου δίνονται ως η ιατρική, η πολιτική οικονομία ή η βιολογία. Θα ήθελα να δείξω ότι αυτές οι ενότητες συνιστούν ισάριθμους αυτόνομους τομείς, παρότι δεν θα ήταν ανεξάρτητοι, ρυθμισμένοι, παρότι θα βρίσκονταν σε διηνεκή μετασχηματισμό, ανώνυμοι και χωρίς υποκείμενο, παρότι διατρέχουν τόσα ατομικά έργα. [...]