Ζωή, την άλλη φορά

Ημουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι κι έβλεπα την Αλεξάντρα πίσω απ το τζαμωτό. Εριχνε στο κορμί της νερά ζεστά που άχνιζαν. Την κοίταγα και είχα κατά νού να σηκωθώ, όπου νά ναι, και να τραβήξω για το σπιίτι, αλλά ο ύπνος μ έπαιρνε και βάραινα. Σε βύθος μέσα βρίσκομουν, όταν, άξαφνα, ένιωσα εκείνο το σπάσιμο. Ενα σιγανό κράκ, ψηλά στο στέρνο, σα να χα, λέει, εκεί μπροστά, μια κόπιτσα που καθηλήκωσε μεμιάς, κι άνοιξε απότομα το μέσα μου, όλο. Ανοιξε, κι ένα παράξενο λίγωμα μου λιωσε τους αρμούς..