Λακάν

Η ψυχανάλυση έχει πλέον πεθάνει, ή μήπως πρέπει να ερμηνεύσουμε τις συχνές επιθέσεις που δέχεται για τα θεωρητικά της "σφάλματα" και τις κλινικές της "απάτες" ως ενδείξεις για την ανθεκτικότητά της; Σε αυτό το δοκίμιο ο Slavoj Zizek υπερασπίζεται με πάθος τον Λακάν και αποδεικνύει ότι η ψυχανάλυση εξακολουθεί να είναι ηθικά επίκαιρη. Παραδοσιακά, η ψυχανάλυση υποτίθεται ότι έδινε στον ασθενή τη δυνατότητα να υπερβεί τα εμπόδια που περιόριζαν την πρόσβαση στη "φυσιολογική" σεξουαλική απόλαυση. Σήμερα, όμως, βομβαρδιζόμαστε συνεχώς και από παντού με διαφορετικές εκδοχές της ίδιας επιταγής: "Απολαύστε!". Ο Λακάν μάς υπενθυμίζει ότι ο λόγος της ψυχανάλυσης είναι ο μοναδικός που δε θέτει στο επίκεντρο της οικονομίας του την προστακτική της απόλαυσης. Εφόσον και για τον ίδιο τον Λακάν η ψυχανάλυση αποτελεί μια διαδικασία ανάγνωσης, κάθε κεφάλαιο του βιβλίου χρησιμοποιεί ένα παράθεμα από τον Λακάν ως εργαλείο για να ερμηνεύσει ένα άλλο κείμενο από τη φιλοσοφία, την τέχνη ή τη μαζική ιδεολογία. Ο Λακάν διαβάζεται εδώ παράλληλα με τον Hegel και τον Hitchcock, με τον Σαίξπηρ και τον Ντοστογέφσκι.