Ποιήματα

[...] Επικεφαλής μιας ποιητικής συντεχνίας μουσοπόλων γυναικών, κατάφερε να αιχμαλωτίσει τους πιο αρμονικούς ήχους από το υπόγειο ποτάμι μιας πανάρχαιης παραδοσιακής ποίησης και να τους μετατρέψει σε μελωδία εξαίσια που συνεχίζει ακόμα και σήμερα το πτερόεν ηδύφωνο ταξίδι της απ το νησί της Μυτιλήνης, του τέλους του 7ου και των αρχών του 6ου αιώνα π.Χ., στα πέρατα του τόπου και του χρόνου. Τους ήχους αυτούς αποπειράται η παρούσα μετάφραση να ενωτισθεί και κάτι από την ηδύτητά τους να μεταδώσει, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως η μετάφραση -της ποίησης μάλιστα- είναι εν τέλει το νόημα που διαφεύγει, η αίσθηση που μονίμως δραπετεύει και που μονίμως ανθίσταται σε κάθε απόπειρα παγίδευσής της. [...] (από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου)