Η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Φθινόπωρο του 336 π.Χ. Στο θρόνο της Μακεδονίας ένας νέος είκοσι ενός χρόνων. Το όνομά του, Αλέξανδρος. Ηγεμόνας όλων των Ελλήνων, πλην Λακεδαιμονίων. Παραμονές της εκστρατείας στην Ασία, όλα είναι έτοιμα για το ξεκίνημα του νέου κόσμου. Η μητέρα του βασιλιά θέλει να μυηθεί ο γιος της στα μυστήρια της Αφροδίτης. Μια εταίρα θα μισθωθεί για το έργο αυτό. Όλα τα έχει προνοήσει η βασίλισσα, εκτός από τον Μεγάλο Απρόβλεπτο. Τον Έρωτα. Αυτόν που έρχεται ακάλεστος και, λυτρωτής και τύραννος μαζί, ορίζει από εδώ και πέρα τη ζωή δύο ανθρώπων. Της εταίρας και ενός ζωγράφου. Όσο για το βασιλιά, ποιος ξέρει τι ρόλο παίζει ο έρωτας δίπλα στον μεγάλο Πόθο που τον κατέχει; Είναι ο έρωτας κινητήρια δύναμη ή αυτός που του θυμίζει τη θνητή του φύση; Και ποιος ξέρει να πει πόσο κρατάει ο έρωτας; Όσο η φλόγα στο λυχνάρι. Μια αιωνιότητα. Στο λυχνάρι όσο έχει λάδι, στην καρδιά, όσο υπάρχει μνήμη. Αυτή είναι η ιστορία ενός Βασιλιά και ενός Ζωγράφου, μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας.
Είναι η ιστορία ενός έρωτα και ενός δώρου. Ενός δώρου που όπως τα νόμισματα έχει δύο όψεις, αυτή της μεγαλοψυχίας και εκείνη της εκδίκησης. Ενός δώρου που πλήγωσε και αυτόν που το έδωσε και αυτόν που το πήρε. Μια ιστορία για έναν μεγάλο έρωτα, ξεχασμένη στη σκόνη του χρόνου.