Το χαμόγελο του σαλτιμπάγκου - Δοκίμια και Aρθρα

Ο σαλτιμπάγκος δοκιμάζει να μιλήσει τη γλώσσα του κινδύνου μπροστά στα μάτια των θεατών του. Δοκιμάζει να εντυπωσιάσει αυτά τα μάτια με τις επικίνδυνες ακροβασίες του και τις παράτολμες κινήσεις του. Είναι μέρος ενός θεάματος, όπου το "έργο" έχει γραφτεί από την παράδοση των προκατόχων του, αλλά πρέπει να επιτελεστεί εκ νέου σαν να ήταν η πρώτη φορά. Σε αυτό το "σαν να" ελπίζει για να εντυπωσιάσει, αλλά, και πάλι, δυσπιστεί ο ίδιος απέναντι στον εαυτό του. Γιατί να ακροβατεί; Ποιο το νόημα του άλματος; Το "Χαμόγελο του σαλτιμπάγκου" περιλαμβάνει σύντομα κείμενα, ενίοτε εφήμερου χαρακτήρα (αλλά όχι πάντα, ελπίζω), που έχουν γραφτεί από το 1990 μέχρι σήμερα, σε ποικίλες περιστάσεις, με αφορμή μια επέτειο, ένα αφιέρωμα, ένα κέλευσμα της επικαιρότητας, μια ενδιαφέρουσα έκδοση, μια πρόσκληση από φίλο ή μια βαθύτερη παρόρμηση. Τα περισσότερα φιλοξενήθηκαν στις εφημερίδες "Η Καθημερινή της Κυριακής" και "Ελευθεροτυπία", στα περιοδικά "Ευθύνη", "Μετρό", "Highlights" "Κ", "Νέα Εστία", στην ετήσια έκδοση "Επίλογος" ή ακόμα και σε διάφορους τόμους και θεατρικά προγράμματα, μερικά ανακοινώθηκαν σε συνέδρια, σε ημερίδες ή και σε λογοτεχνικές βραδιές, ενώ κάποια δημοσιεύονται για πρώτη φορά εδώ. Κίνητρο της συγκέντρωσής τους σε αυτόν τον τόμο; Τι άλλο από τη ματαιοδοξία, τη ματαιοδοξία ότι μπορούμε να κερδίσουμε τον χρόνο με μια εκδοτική χειρονομία, με ένα πήδημα της σκέψης στη σελίδα, με ένα σάλτο, σαν και αυτό του χαμογελαστού σαλτιμπάγκου, πάνω από το τεντωμένο σκοινί στη μνήμη των αναγνωστών και των θεατών μας;