Προς την ευημερία

Η προαγωγή της ευημερίας αποτελεί σταθερή, αλλά δύσκολα επιτεύξιμη επιδίωξη των ατόμων και, ως εκ τούτου, των ανθρωπίνων κοινωνιών. Κάθε εξέλιξη στην προσπάθεια αυτή δημιουργεί νέες καταστάσεις, νέα προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Στο σύγχρονο κόσμο μας, θέματα όπως η κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η αβεβαιότητα που περιβάλλει τους νέους, η κατάχρηση της λογικής σε μία προσπάθεια υπερβολικού κεντρικού προγραμματισμού έχουν παγκόσμιο χαρακτήρα· άλλα προβλήματα, όπως η αναποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος, η παρακμή της δημοσιογραφίας, ο λαϊκισμός και η κουλτούρα χαμηλής εμπιστοσύνης εμφανίζονται με ιδιαίτερη ένταση στην Ελλάδα. Αυτά είναι μερικά από τα θέματα που αναλύονται στο παρόν βιβλίο. Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι οι επιδράσεις στο τρίγωνο "παγκοσμιοποίηση / ανάπτυξη / κοινωνικές επιλογές" κινούνται σε μία λογική ανοικτής έκβασης ή απροσδιοριστίας. Οι αντιλήψεις που σήμερα επικρατούν στο μέσο Έλληνα είναι ότι το κράτος μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα, αρκεί να φύγουν οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι που κυβερνούν την χώρα και να έλθουν στην εξουσία κάποιοι άλλοι, δίκαιοι και ικανοί, που θα πάρουν τις σωστές αποφάσεις και θα ανακατανείμουν τον πλούτο προς όφελος όλων. Πρόκειται για μία ουτοπία - με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Έτσι, η επιχειρηματολογία του βιβλίου αποβλέπει στη "μετατόπιση παραδείγματος" προς την κατεύθυνση του λιγότερου κρατισμού και την ανάληψη περισσότερης ατομικής ευθύνης στην επιδίωξη της ευημερίας. Μιας ευημερίας που πάει πιο μακριά από τον υλικό κόσμο, καλύπτοντας, πέρα από το έχειν, και το είναι.