Το πόκερ της Ιερουσαλήμ [2]

Την τελευταία μέρα του Δεκεμβρίου του 1921 τρεις αινιγματικοί άνθρωποι -ο Μάρτυρας του Καΐρου, ένας γαλανομάτης από την Αφρική που έλεγχε το εμπόριο της αφροδισιακής μουμιόσκονης στη Μέση Ανατολή, ο Σάλιβαν Ο Μπίαρ, ένας πρώην Ιρλανδός πατριώτης και λαθρέμπορος όπλων που έκανε περιουσία πουλώντας απομιμήσεις φαλλόσχημων χριστιανικών έργων τέχνης και ο Μούνκ Ζόντι, ένας αφοσιωμένος σιωνιστής που διαπραγματεύεται μόνο συμβόλαια για καταψυγμένα ψάρια-, αρχίζουν ένα μοιραίο παιχνίδι πόκερ στην Ιερουσαλήμ, στο πίσω μέρος ενός καταστήματος με αντίκες που ανήκει σε έναν περιπλανώμενο ιππότη ηλικίας 3.000 χρόνων. Το Μεγάλο Πόκερ της Ιερουσαλήμ, όπως τελικά ονομάστηκε, θα διαρκέσει δώδεκα χρόνια και δεν θα έχει ως έπαθλο κάτι λιγότερο από τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Ιερουσαλήμ. Χιλιάδες χαρτοπαίκτες από όλον τον κόσμο μπαίνουν στο παιχνίδι και χάνουν τεράστιες περιουσίες προσπαθώντας να κερδίσουν την Αγια Πόλη, αλλά στο τέλος δεν μένουν παρά τρεις άνδρες στο τραπέζι - οι ίδιοι που το ξεκίνησαν. Λίγο πριν ξεκινήσει η τελευταία παρτίδα ακόμη ένας παίκτης μπαίνει στο παιχνίδι: o Νούμπαρ Βαλενστάιν, κληρονόμος του ισχυρότερου παγκόσμιου καρτέλ πετρελαίου, επικεφαλής μιας αδίστακτης διεθνούς κατασκοπικής οργάνωσης και φανατικός αλχημιστής που αναζητά την αιωνιότητα. Το πεπρωμένο του καθενός και η μοίρα της ίδιας της ανθρωπότητας θα εξαρτηθούν από ένα μοίρασμα της τράπουλας.