Η ασημένια σταγόνα

Ο Βασίλης ένιωθε πως μετά την περιπέτειά του και την "διορθωτική" παρέμβαση της "νέας εποχής", μετά από αυτή την εμπειρία που βίωσε τόσο δυναμικά αλλά και ξεκάθαρα μέσα στο ίδιο του το σώμα, ήτανε τώρα πιά ένας από τους "καινούργιους ανθρώπους". Ένας από τα δισεκατομμύρια των "καινούργιων ανθρώπων" που έχουν επιτέλους κατακλύσει τον πλανήτη, όχι ως κατακτητές, αλλά ως αληθινοί αναθεωρητές και φορείς γνώσεων από μιά άλλη περιοχή του σύμπαντος όπου η ανθρωπότητα δεν έχει μέχρι πρόσφατα πρόσβαση. Ο Βασίλης διέφερε από τους πάρα πολλούς μονάχα σε κάτι: στο γεγονός πως είχε καταλάβει τι του είχε συμβεί και είχε και το θάρρος (ένα επιπλέον δώρο που του "χαρίστηκε" για να τον κάνει πιο αποτελεσματικό) να αναλάβει την ευθύνη που συνεπάγεται η αποδοχή του απλού γεγονότος ότι είσαι "δοχείο" και υποδέχεσαι πληροφορίες σημαντικές και για τους συνανθρώπους σου "από εκεί επάνω".