Ο ευαίσθητος εγκέφαλος

Η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, το πλέον πολύπλοκο όργανο στη φύση, αποτελεί έναν εξαιρετικά ευαίσθητο δέκτη περιβαλλοντολογικών και ενδογενών ερεθισμάτων. Υπό την επίδραση των ερεθισμάτων αυτών ο εγκέφαλος αναδιαμορφώνει συνεχώς τις νευρικές του συνάψεις, αναδιαμορφώνει το οργανικό του υπόστρωμα και παράγει μη προκαθορισμένες αντιδράσεις. Υπό την έννοια αυτή ο εγκέφαλος δεν αποτελεί έναν σταθερό "επεξεργαστή", δεν υπακούει σε "προγραμματισμένο" σχεδιασμό, που προβλέπει προκαθορισμένες αντιδράσεις σε συγκεκριμένα ερεθίσματα αλλά παράγει αυθόρμητες αντιδράσεις, αντιδράσεις δυναμικές, αποκρινόμενος στα περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα. Η "πλαστική" και αυθόρμητη αυτή "συμπεριφορά" του εγκεφάλου, του οργάνου που είναι υπεύθυνο για τις νοητικές λειτουργίες, μας παραπέμπει σε επανεξέταση πολλών δογμάτων των Νευροεπιστημών τα οποία διακρίνονται για τη στατική και μηχανιστική ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι γνώσεις που διαρκώς αποκαλύπτονται για την εγκεφαλική λειτουργία μας υπαγορεύουν να "δούμε" τον εγκέφαλο όχι ως μία σταθερή και απόλυτη δομή, που έχει σταθερή λειτουργική έκφραση αλλά ως ένα όργανο που η λειτουργία του συνδέεται και αλληλοεπηρεάζεται με τα περιβαλλοντολογικά ερεθίσματα. Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων γεννιέται η ανάγκη να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά σύμφωνα με αυτές τις σύγχρονες γνώσεις, ως αποτέλεσμα της δυναμικής αλληλεπίδρασης περιβαλλοντολογικών ερεθισμάτων και εγκεφάλου.