Κομμάτια του παζλ που λείπουν

Από το λιμάνι της Πάτρας στην Αγκόνα, και από εκεί ακόμα πιο πάνω. Μόναχο. Ένα ταξίδι στο άγνωστο, που μπορεί να είναι για την Ελίνα το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής ή απλώς και μόνο η τελευταία πράξη μιας εφιαλτικής θεατρικής παράστασης, που από τότε που θυμάται τον εαυτό της, έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο Μόναχο κυλούν αδιάφορα δύο χρόνια, τόσο που και η ίδια πολλές φορές θα αναρωτηθεί αν πραγματικά υπάρχει. Η συνάντησή της με τον Αλέξανδρο και τον Ανδρέα, δύο άντρες που τους ενώνει βαθιά φιλία, είναι η αρχή μιας σχέσης που κάποιους ίσως τους ξενίσει, άλλους τους σοκάρει και άλλους τους αφήσει αδιάφορους. Η φωνή του Ανδρέα ακούστηκε βραχνή: "Έχεις ξαπλώσει με τον Αλέξανδρο... έχω ξαπλώσει κι εγώ. Πολλές φορές, ούτε θυμάμαι πόσες". Ξεραίνεται το στόμα μου, σφίγγεται το στομάχι μου. Κοιτάζω τον Αλέξανδρο, που καθισμένος δίπλα του φαίνεται να διστάζει λίγο να μπει στο παιχνίδι που άρχισε ο φίλος του. "Κοίτα, Ελίνα", συνεχίζει να με προκαλεί ο Ανδρέας. "Όσο όμορφα είναι, αγάπη μου, να φιλώ τα δικά σου τα χείλη, άλλο τόσο όμορφα είναι να φιλάω και τα δικά του". Από κει και πέρα θα κληθούν και οι τρεις να αντιμετωπίσουν την αλήθεια πρόσωπο με πρόσωπο, μέχρι να μπει στην ιστορία ένα τέταρτο πρόσωπο. Αντρας κι αυτός... Το απόλυτο καλοκαιρινό μυθιστόρημα. Η ιστορία και οι σκέψεις μιας γυναίκας που γνωρίζει δύο φίλους, εμπλέκεται σ ένα ερωτικό παιχνίδι μαζί τους, και στην πορεία ανακαλύπτει ότι δεν είναι μόνο φίλοι, αλλά και εραστές.