Shoebox

Κάποιος παριστάνει ότι πήγε στα θυμαράκια· είναι κι αυτό μέρος του σχεδίου... Ο Νίκος αποφασίζει να εξαφανιστεί (μη μαρτυρήσετε σε κανέναν το γιατί). Σκηνοθετεί την αυτοκτονία του, πίνει κονιάκ στην κηδεία του και τραβάει καλοκαιριάτικα τον κολλητό του στην Αμοργό. Τι το κακό υπάρχει σε αυτό; Μα δεν πήγαν στο νησί για τουρισμό: Στήνουν μία καλοκαιρινή κομπίνα. Μέσα σε 7 μέρες πρέπει να οργανώσουν μία έκθεση ζωγραφικής για να καταφέρουν να αρπάξουν 220.105 ευρώ απ το χαροκαμένο πατέρα! Με τι πίνακες όμως; Η μόνη λύση είναι να τους κλέψουν από κάπου. Αλλιώς, θα βουλιάξει το διαβολικό τους σχέδιο. Στο νησί ξεφυτρώνει απ το πουθενά ο τρίτος κομπιναδόρος της συμφοράς, ο Γιάννης, που ήταν ξεχασμένος στα Γιάννενα. Αυτόν δεν τον νοιάζουν τα λεφτά - πολύ ζεν τύπος. Στο νησί βρίσκεται επίσης ο "Τάκης ο τρελός", καλλιτέχνης της άγονης γραμμής (κανονικά, τον λένε Χλίνουρ και κατάγεται από την Ισλανδία). Οι πίνακές του είναι η υποψήφια λεία. Πίσω απ το χάος κρύβεται μία ξανθιά - να το και το love story. Τζιτζίκια και group therapy... Μέσα σ όλα, πρέπει να κουβαλάνε κι ένα βαρύ θεόκλειστο κουτί παπουτσιών (το γνωστό: shoebox). Μα θα σοβαρευτούν επιτέλους; Θα στήσουν αυτή την έκθεση ζωγραφικής; Θα τσεπώσουν τα λεφτά; Και τι έχει επιτέλους μέσα αυτό το κουτί; Μια καλοκαιρινή ιστορία γραμμένη από τον 26χρονο Λουκά Μέξη. Το βιβλίο αυτό μιλάει σε όλους. Μυρίζει καλοκαίρι.
--------------------------------------------------------------------------------------
Ο Λουκάς Μέξης για το πρώτο του μυθιστόρημα:
«Έχει πλάκα να βλέπεις κάτι ολοκληρωμένο, και να είναι τόσο πιο πλήρες από ότι φανταζόσουν στην αρχή. Το βιβλίο αρχικά ήταν να ονομαστεί «Το Κουτί Των Παπουτσιών», αλλά μετά μου ακούστηκε σαν κάποιο χαζό κομμάτι ξεχασμένης έντεχνης μπάντας, οπότε έγινε Shoebox. Μέσα σε ένα κουτί παπουτσιών κρύβεις πάντα θησαυρούς, πράγματα και αναμνήσεις που όποτε και αν ανοίξεις, θα είναι εξίσου έντονες με την ημέρα που τις έκρυψες. Έχω όμως και ένα κόλλημα με το καλοκαίρι, αφού όσα μέχρι τώρα έζησα πάντα κατέληγαν σε σουρεάλ καταστάσεις και υπερβολές- μια από αυτές κατέληξε να είναι αυτή η ιστορία, που αν και γράφτηκε πολύ φευγαλέα, ευτυχώς χαρακτηρίζεται από μια κάπως γρήγορη αφήγηση που δεν έχω ιδέα πως πέτυχα. Ουσιαστικά πρόκειται για μια κομπίνα στημένη από μια κλασική αντροπαρέα, από 3 μαντράχαλους που δεν τους νοιάζει τίποτα. Α, περιέχει και ένα κάρο κλεμμένους πίνακες, έναν ηλιοκαμένο Βόρειο που ξέμεινε στην Αμοργό και γουστάρει, ανεκπλήρωτους έρωτες, καλοκαιρινή αύρα και πολύ σαματά. Το νόημα είναι να τα ζήσεις όλα αυτά μαζί με τους πρωταγωνιστές, να γίνεις μέρος του κόλπου και να δεις που θα σε πάει, μέσα από παράλληλες σκέψεις και τρελή ανισορροπία καταστάσεων. Όταν το τρέξιμο των χαρακτήρων τελειώνει, εσένα σου μένει το κουτί αμανάτι. Πολλοί με ρωτούν για το περιεχόμενο, αλλά δε λέω. Δε τρώγεσαι να δεις τι έχει μέσα;»