Το άλας των ηφαιστείων

Βλέπω τη φράση "Σχέσις μεταξύ ορώντος και ορωμένου" και μες στη φράση ένα μάτι και μια φράση μες σ’ αυτήν μιαν άλλην -κι ένα μάτι- μες σ’ αυτήν ... Το "Αλας των ηφαιστείων" είναι η δεύτερη συλλογή ποιημάτων του Νίκου Σταμπάκη. Πρόκειται για ένα παλίμψηστο από διαδοχικές διαστρωματώσεις εικόνων που ενεργοποιούνται επιτιθέμενα στον δέκτη/δύτη. Κατά την πορεία της καταβύθισης, τα κείμενα διεισδύουν ολοένα βαθύτερα το ένα μες στο άλλο, οι στίχοι αντιστέκονται όλο και περισσότερο στη χρονολόγηση. Πρόσωπα αστράφτουν φευγαλέα και προσελκύουν την πυξίδα του πόθου, για να σκοτεινιάσουν αμέσως κατόπιν, στροβιλίζοντας τη βελόνα, που γίνεται ρουλέτα και σταματά σ’ ένα νεύμα της τύχης. Αντικείμενα και στοιχεία της φύσης μορφώνουν ένα κύμα λάβας, προορισμένο να έλθει στην επιφάνεια μαζί με υπολείμματα των αποσυναρμολογημένων στίχων, εικόνων, μνημών, προορισμένων να ιδωθούν για μια στιγμή προτού διαλυθούν σαν μισοτελειωμένο όνειρο.