Θέατρο, κοινωνία, έθνος

δεύτερος τόμος καλύπτει την περίοδο 1960-2009, την πλέον συναρπαστική όσο και «ατίθαση» στην ιστορία του αμερικανικού θεάτρου. Είναι μια περίοδος με έντονες φυγόκεντρες τάσεις που κάνουν τη θεατρική (και όχι μόνο) Αμερική να φαντάζει σαν ένα τεράστιο μωσαϊκό που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μονοσήμαντη ερμηνεία. Το γενικό συμπέρασμα της δίτομης αυτής μελέτης λέει ότι η Αμερική είναι ένα «μόνιμα ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα» που εκφράζει διαρκώς και κάποια επιθυμία, επιθυμία για περισσότερη δύναμη, μεγαλύτερη ασφάλεια, μεγαλύτερο πλούτο κ.λπ. Και γνωρίζουμε ότι εκεί όπου υπάρχει επιθυμία υπάρχει και performance. Και υπό αυτή την έννοια, η πολιτική, πολιτιστική και βεβαίως θεατρική ιστορία του τόπου θα μπορούσε να ιδωθεί σαν μια πολυδαίδαλη performance επιθυμιών, άλλοτε με τις προδιαγραφές ενός grand guignol κι άλλοτε ενός grand spectacle, αλλά σχεδόν πάντοτε σύμφωνα με τη λογική ενός shopping mall.