Αλλες ζωές απ τη δική μου

Μετά τον "Εχθρό" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2000), όπου επιχειρούσε να αφηγηθεί πόσο επηρέαζε τον ίδιο η υπόθεση Ρομάν, το "Ένα Ρώσικο μυθιστόρημα" (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2009), όπου αναφερόταν στο οικογενειακό του παρελθόν και στον πρώτο του γάμο, ο μυθιστοριογράφος και κινηματογραφιστής Εμμανυέλ Καρρέρ αισθάνεται την ανάγκη να σκύψει πάνω σε δυο τραγικές ιστορίες των οποίων υπήρξε μάρτυρας. Με την Ελέν, τη γυναίκα που αγαπά, αυτή με την οποία ήθελε να γεράσει αλλά από την οποία απομακρυνόταν, ο συγγραφέας φεύγει για διακοπές στη Σρι Λάνκα, τα Χριστούγεννα του 2004. Μαζί με το ζευγάρι είναι ο γιος της Ελέν και ο ένας από τους δύο γιους του Καρρέρ. Ένα παλιρροιακό κύμα θα άλλαζε τα δεδομένα της διαμονής. Η αφήγηση καταπιάνεται μ αυτό που τον τρομάζει περισσότερο στον κόσμο: ο θάνατος ενός μικρού παιδιού και μιας νέας γυναίκας με μικρά παιδιά και σύζυγο. Τη στιγμή του τσουνάμι είδε ένα ζευγάρι να χάνει τη μικρή του κόρη. Επιστρέφοντας, η αδελφή της Ελέν πεθαίνει από καρκίνο. Ο Καρρέρ βυθίζεται στη δυστυχία των άλλων, μπαίνει στη θέση τους, τους ακούει, φαντάζεται τι πρέπει να αισθάνονται. Αυτές οι σελίδες έχουν μια αυτόδηλη αναγκαιότητα, ένα περίεργο ύφος, ξέγνοιαστο και φλογερό ταυτόχρονα. Οι εμμονές του Καρρέρ σε μαγνητίζουν. Οι τραγωδίες πλευρίζονται κατά μέτωπο. Οσμή πτωμάτων στη Σρι Λάνκα, πανικός των ευρωπαίων που κάνουν τις διακοπές τους, χωριά και οικογένειες κατεστραμμένες: γιατί αυτό δεν συνέβη στον ίδιο; Πώς θα είχε αντιδράσει; Η ασθένεια της κουνιάδας του, που ήταν δικαστής στο ειρηνοδικείο της Βιέν, εξετάζεται εξονυχιστικά. Η Ζυλιέτ είχε πατερίτσες, οι τρεις κόρες της τη λάτρευαν, ο σύζυγός της βασιζόταν σ αυτή. Ένας από τους συναδέλφους της είχε προσβληθεί κι εκείνος από καρκίνο. Μιλούσαν οι δυο τους μια δική τους γλώσσα. Ο Καρρέρ δείχνει από μέσα τι σημαίνει να ακρωτηριαστείς στα είκοσί σου. Στα κεφάλαια του βιβλίου η ζωή κυλά με πικ-νικ κάτω από δέντρα, με σχολικές γιορτές, με συζητήσεις για κρασιά ή για δίσκους μουσικής. Χρειαζόταν γι αυτό ένας συγγραφέας επισφαλής και καθησυχαστικός, σεμνός και ωμός, που στο τέλος σφίγγει στην αγκαλιά του τη σύντροφό του. Στο Αλλες ζωές απ τη δική μου υπάρχει αγάπη και πόνος, χαμόγελα και μαύρες νύχτες, ελπίδα και τρόμος. Ο Εμμανυέλ Καρρέρ έγραψε άλλο ένα μεγάλο βιβλίο. Ο Εμμανυέλ Καρρέρ έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα να ακούει την ιστορία του άλλου και να την αποδίδει στον αναγνώστη, ο οποίος δεν μπορεί παρά να νιώσει έντονη συγκίνηση. Το σύνολο συνιστά ένα βιβλίο φιλόδοξο και αναγκαίο, από το οποίο δεν θα βγούμε αλώβητοι και του οποίου δεν θα ξεχάσουμε τους πρωταγωνιστές.