Όλο το φως απ τα φεγγάρια

Κούνιες κρέμονται από τον γαλάζιο ουρανό όπως από την οροφή ενός τσίρκου και στρογγυλά φεγγάρια περιμένουν πεσμένα αυτόν που θα πάρει στον κόρφο του το φως τους. Βαριά η μυρωδιά των λουλουδιών μες στο κρύο και ασύννεφο το βλέμμα του Μπαμπανίκη πίσω απ την πάχνη του πρωινού στο παράθυρο.
Μια απέραντη θάλασσα αντικρίζει κάτω απ το σπίτι του ο κύριος Πέτρος μόλις ξυπνάει και άρωμα λεμόνι αναδίνει το φρεσκοπλυμένο σώμα του Γ. Τ., ατακτοποίητο πάνω στα πλακάκια του μπάνιου. Σκύβει ο παππούς να φιλήσει, λιγάκι προτού σβήσει ο χρόνος, τα παμπάλαια μάτια του εγγονού του και ο πεινασμένος πελάτης του "Πυρετού" εξοργίζεται που η θερμοκρασία στο αίμα του δεν ανεβαίνει στους 42 βαθμούς Κελσίου, όπως σε μια φυσιολογική κότα.
Κι αν ο γέρος στον σταθμό δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τα δυο σπουργίτια του, τι πειράζει, πιο πολλά κι απ τα φύλλα είναι στα δέντρα τα πουλιά. Οι εννιά ιστορίες του βιβλίου οφείλουν την ύπαρξη τους στην απτή πραγματικότητα που πηγάζει από τον κόσμο των ονείρων, το ψέμα της μνήμης και τα μυστικά βιώματα της ανθρώπινης ψυχής