Πληγωμένος ήλιος...

"Όταν στεναχωριέσαι, πήγαινε στη άκρη του ποταμού που κυλά τα νερά του όχι μακριά απ αυτό το στρατόπεδο. Ρίξε ένα χαρτονόμισμα για να κεράσεις το ποτάμι. Παρακολούθησέ το πώς παρασύρεται από το ρέμα, όμως καθώς βουλιάζει, βυθίζεται στα νερά και βουλιάζει. Σκέψου πως πάνω του άφησες τη στεναχώρια σου. Έτσι, μαζί με το χαρτονόμισμα θ απομακρυνθεί κι αυτή και ύστερα θα χαθεί, θα βουλιάξει. Τα νερά του ποταμού θολώνουν και καθαρίζουν συνέχεια. Στη ζωή μας θα έρχονται στενοχώριες και θα φεύγουν. Αποτυχίες και επιτυχίες θα κυλούν στο ρέμα της ζωής σου. Σήκωσε το κεφάλι ψηλά και αγωνίσου". Ήθελε να προσθέσει κι άλλα ο Αλέξης, όμως η Κόννυ του έκλεισε το στόμα μ ένα φιλί, κι έπειτα του είπε μ έντονο συναίσθηματισμό: "Είσαι πλασμένος Αλέξη να σκορπάς αγάπη, να δίνεις αισιοδοξία, να θέλεις να σηκώσεις τους ανθρώπους πιο ψηλά απ ό,τι είναι. Έχεις το χάρισμα να πείθεις, ν αγγίζεις τις ευαίσθητες ψυχικές χορδές των συνομιλητών σου, για ν αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να αισθανθούν χρησιμότεροι, να χαρίσουν αγάπη...".