Μακιγιαρισμένοι φόβοι

Πόσο θάρρος θέλει να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη και να "ξεβάψεις" τους φόβους σου; Πόσο κουράγιο να σφαλίσεις τα μάτια και να κοιμηθείς, ενώ σε κατατρώει ο φόβος; Πόση δύναμη ψυχής για να γράψεις αυτά που δεν μπορείς να πεις ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό; Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, χωρίς την πρόθεση να δώσει συμβουλές, χωρίς τη διάθεση να πει ποιο είναι σωστό και ποιο λάθος, μοιράζεται τις προσωπικές του εμπειρίες και όχι μόνο. Καταθέτει τη δική του αλήθεια και συγκεντρώνει απόψεις επωνύμων που ίσως ξαφνιάσουν.
Μακιγιαρισμένοι φόβοι· μακιγιαρισμένοι από εμάς τους ίδιους στην προσπάθειά μας να φανούμε θαρραλέοι. Τελικά μήπως πρέπει απλώς να «ξεβάψουμε» τους φόβους από πάνω μας; Ο Γρηγόρης Αρναούτογλου έρχεται αντιμέτωπος με τις σκέψεις του, χωρίς ψέματα, χωρίς προσποίηση, με σκοπό να μας φέρει κοντά στον ίδιο μας τον εαυτό, διατηρώντας πάντα ένα χαμόγελο στα χείλη.
"Δεν ξέρω αν έπρεπε να κάνω κάτι προτού αρχίσω να γράφω· να μιλήσω με κάποιον λόγου χάρη. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος ή κάτι που μπορεί να σε προτρέψει ή να σε αποτρέψει από το να εκφράσεις ότι νιώθεις, ότι πιστεύεις, ότι φαντάζεσαι ή ότι ελπίζεις σε μια κόλα χαρτί. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο μέρος όπου βαφτίζεσαι συγγραφέας. Το σίγουρο είναι ότι εδώ και χρόνια γράφω συνέχεια. Έχω έναν κανόνα: να αποφεύγω τη σοβαροφάνεια. Και να γράφω αυτά που πιστεύω. Αναπόφευκτα βαφτίστηκα μέσα στο μελάνι, μέσα στο δικό μου μελάνι. Αυτοβαφτίστηκα δηλαδή. Η μόνη λέξη που μου ¢ρχεται συνειρμικά αυτή τη στιγμή είναι: αυτομαστιγώθηκα· αφού πλέον, γράφοντας, είχα έρθει αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου, που μέχρι πρόσφατα μπορούσα και να τις αποφεύγω. Όμως πια τα ψέματα τελείωσαν. Τώρα, τις έχω απέναντί μου!"