Των αφανών

Μες στο λαιμό μου έχουν στοιβαχτεί τραγούδια τρυφερά. Στης αρπαχτής τη χώρα πως να τραγουδήσω. Σφίγγω τα χείλη και πιπιλίζω τους χυμούς της πρωϊνής δροσιάς. Όμως που πήγαν τα πουλιά. Εδώ συνδυό δεν περπατούν συντρείς δεν κουβεντιάζουν. Ακούν μονάχα τις ντουντούκες που ασταμάτητα ουρλιάζουν και προχωρούνε στα τυφλά και δεν ακούν το σφύριγμα του ανέμου που αφήνει γύρω του το θρήνο και τον κοπετό.