Οι φρουροί της Συκαμινιάς

Μια σειρά διηγήματα με εικόνες μνήμης χθεσινές, σημερινές... αλλά και το εξήντα τόσο που λες έτρεχα, πηλάλαγα, ξήλωνα πεζοδρόμια, γκρέμιζα τον κόσμο, ποιος στεκόταν μπροστά μας τότε, τι νομίζεις εσύ, ...ψήλωνε ο άνθρωπος όσο μίλαγε, γυάλιζε το μάτι του, απάλυνε κι ομόρφυνε η φάτσα του, είχε ξεχάσει και τη χούφτα και την κατεδάφιση και τον πληθυντικό, τον έπιασε αγκαζέ τον τράβηξε παράμερα: εμείς οι οικοδόμοι τότε που λες φίλε...