Ο Αγωγιάτης

"Όλοι οι πόλεμοι γίνονται, για ένα άλογο", σκέφτηκε με θλίψη, ο Πάνος. "Όλοι οι αγώνες στη ζωή, σε περίοδο πολέμου ή ειρήνης γίνονται, πάντα, για κάποιο άσπρο άλογο". [...] "Οι θυσίες είναι ανυπολόγιστες. Πολλές φορές πληρώνονται και με αίμα. Μερικοί ικανοποιούν την ματαιοδοξία τους και κερδίζουν το έπαθλο. Οι περισσότεροι όχι. Το αποτέλεσμα, όμως, για όλους είναι το ίδιο". Η σκέψη αυτή γέμισε την ψυχή του με πίκρα. "Για μια ματαιοδοξία ξοδεύουμε λοιπόν τη ζωή μας, πουλάμε την ψυχή μας στο διάβολο;" Αυτό δεν μπορούσε να το δεχτεί... Δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι και ο ίδιος βάδιζε την ίδια αδιέξοδη ατραπό, που οδηγεί με βεβαιότητα στην καταστροφή. Δεν μπορούσε όμως να βρει τρόπο να απεγκλωβιστεί από αυτή την πορεία που ακολουθούσε, κατά κάποιο τρόπο, υποχρεωτικά. Ένιωθε ότι κάποιο αόρατο χέρι τον πειθανάγκαζε. Ήξερε ότι αυτό το χέρι δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ο ίδιος ο εαυτός του, με τα βιώματα και τις καταβολές του. "Πρέπει να σπάσω τα δεσμά μου, που με κρατούν δεμένο. Να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Να αλλάξω", σκέφτηκε ο Πάνος." Μέσα από τη ζωή ενός 100χρονου υπαρκτού προσώπου περνάει η ιστορία της πατρίδας μας του περασμένου αιώνα. Ιδιαίτερα περιγράφεται η ζωή των ανθρώπων της ορεινής Αργιθέας. Το ιδιαίτερο γνώρισμά του είναι ότι όλες οι ιστορικές αναφορές γίνονται μέσα από τις βιωματικές περιπέτειες των πρωταγωνιστών. Ανθρώπων που αγωνίζονταν να επιβιώσουν σε δύσκολες και ανώμαλες περιόδους, αγράμματων και φτωχών, αλλά οπλισμένων με αρετές, αξίες και αρχές, που κατάφεραν να επιβιώσουν στην αρχή και να προοδεύσουν στη συνέχεια. Το βιβλίο το διατρέχει μια ιδιαίτερη αντίληψη για τη ζωή και το θάνατο, το φυσικό και το μεταφυσικό, το υπαρκτό και το φανταστικό. Σταθερός οδηγός στη ζωή του ήρωα, ήταν οι ισχυροί δεσμοί με την οικογένεια και τις παραδόσεις, αλλά και η επίμονη θέλησή του να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων, αλλάζοντας πρώτα τον εαυτό του.