Η τρυφερή μορφή

Ένα βιβλίο για το έργο ενός ποιητή της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς είναι, άραγε, σύνηθες γεγονός; Βιβλία και αφιερώματα για ποιητές της προηγούμενης ή της επόμενης γενιάς δεν λείπουν. Αντιθέτως. Τρία κείμενα στο κυρίως σώμα του ανά χείρας βιβλίου, που επιθυμούν να είναι κριτικά, γραμμένα από ένα συμπαθητικό αναγνώστη για τα τρία πρόσφατα βιβλία του Ρουμελιωτάκη αλλά και ευρύτερα, για ένα συνολικό έργο που άρχισε να ανθίζει με το πρώτο λιώσιμο των πάγων (1956). Και ένα επίμετρο, ιδίως φιλολογικό: όπου μια βιβλιογραφία, που θέλησε να είναι τουλάχιστον αξιόπιστη, με τα πρώτα, άμεσα εξαγόμενά της να συνθέτουν ένα κείμενο τέταρτο, ελεγκτικό των προηγουμένων. Δεν είναι αρκετά, αλλά μπορούν, ίσως, εκεί που φαίνεται πως τελειώνουν, να γίνουν η αρχή και για άλλα "έργα της θάλασσας".