Διασυρμός

Έκανα το βλέμμα μου αυτί και του λεγα να κάτσι καλά και ν ακούσει το "Σαν Μαγεμένο Το Μυαλό Μου Φτερουγίζει", ν ακούσει το θρόισμα των φύλλων σ ένα κακομεταφρασμένο ποίημα του Πεσσόα, ν ακούσει το τρίξιμο των ξύλων της πυρός σε μια προσκοπική κατασκήνωση, ν ακούσει το Αdagio του Αλμπινόνι χωρίς να βγάζει κιχ, ν ακούσει τη βραχνή φωνή της Μάρθας να ψιθυρίζει, ν ακούσει τα γέλια και τα κλάματα μιας δεκαετίας, ν ακούσει τον ορυμαγδό των πρώτων οδομαχιών, ν ακούσει ξανά το "It s Want I Am Doing When I Miss You" με τον Μichel Petrucciani (εννέα λεπτά, παρακαλώ, και σαράντα έξι δεύτερα, κι απαγορεύονται ρητώς οι περικοπές), ν ακούσει τον κόκκινο άνεμο, ν αφουγκραστεί, σαν τους Ινδιάνους, τη χλόη να βλασταινει, ν αφουγκραστεί σαν τους ερωτευμένους τον ήχο που αφήνουν τα δάκρυα όταν κυλάνε στα μάγουλα. Η Αθήνα είναι αιχμάλωτη μιας καλπάζουσας φθοράς. Η κουτοπονηριά έγινε ηγεμονία και οδηγήθηκαν στο περιθώριο η Φιλία, η Ευγένεια, η Αγάπη, η Αξιοπρέπεια. Κάποιοι προσπάθησαν, και ακόμη προσπαθούν, να διατηρήσουν μια λάμψη μες στη μουντάδα, τη μελωδία ενός σφυρίγματος μες στον ορυμαγδό.
 Διασυρμός: ένα μυθιστόρημα αντίστασης στη φθορά των αξιών. Διασυρμός: ο λυρισμός μιας γενιάς που έζησε μες στην Ποίηση και τη Μουσική. Διασυρμός: από το πάθος της μέθης, στη μέθη του πάθους.