Το πορτρέτο της σιωπής

Ψιχάλιζε τρυφερά. Η κορυφή του Αθω αχνοφαινόταν μέσα στην ομίχλη. Ένας αράγιστος καθρέφτης η θάλασσα δεχόταν γαλήνια στους κόλπους της την ψιλή βροχή. Το Αξιον Εστί, το γέρικο πλοιάριο, που χρόνια τώρα ενώνει τη μοναστική πολιτεία με τον αληθινό κόσμο, σε λίγα λεπτά θα έπιανε τη Δάφνη, το μικρό λιμανάκι του Αθω, κι ο ήχος της πλώρης που σκίζει τα νερά ήταν ο μόνος που τάραζε την ερημιά του χρόνου..." Ένα βιβλίο που σε περιβάλλει με μια έντονη νοσταλγία: αυτή τη νοσταλγία που σου απομένει στο τέλος ενός ονείρου ή μετά από μια καταβύθιση μέσα στην καρδιά και στην ψυχή! Διαβάστε το επειγόντως! (Ζιλμπέρ Σινουέ)