Αόρατο τρωκτικό

Συνομιλία του τρέχοντος καιρού με το στοχασμό και την εμπειρία οποιασδήποτε μορφής. Ποιητική αναζήτηση και αναδρομή σ ό,τι θεωρείται δήθεν τετελεσμένο, μ ένα επίμονο "κάποτε". Η Γιολάντα Σακελλαρίου αναιρεί τα δεδομένα και προχωρά. Με τις λέξεις της, ξεκαθαρίζει το τοπίο. Και ο αναγνώστης μαζί της.

Απόσπασμα από το βιβλίο

Η Μετανάστρια

Μοράνα, κόρη του ήλιου
Των δέντρων των πουλιών
αγαπημένη κάποτε

Στο ανοίκειο φως της μέρας
άγαλμα στέκεις σκοτεινό
χέρι ωχρό
άδειο από κέρματα

ή μήπως χάδι;

Σου έταξαν κόκκινα σανδάλια
μα εσύ δεν ξέρεις κόκκινο άλλο
από τη μυρωδιά
ζωής
που αιμορραγεί στις φτέρνες σου
προσδοκώντας άνοιξη

Κι αν το άλλο σου όνομα είναι
Περσεφόνη;