Εσπερινή μονωδία

Η φύση παραμένει πάντα ένα γοητευτικό αίνιγμα. Το σύμπαν περιφέρεται απροσπέλαστο μέσα στο κοσμικό χάος. Ο άνεμος θα παραμένει παντοτε αόρατος και το Απόλυτο ανεκπλήρωτο πάθος. Σκιά σκιών των όντων το βάθος. Θα έρχεται και θα παρέρχεται ο άνθρωπος ερήμην. Θα θέαται έκθαμβος την αισθητική αρμονία των όντων. Θα δοκιμάζει ακραίους συγκλονισμούς από το βαθύ μυστήριο του κόσμου. Θα εκμυθεύει προσφυώς το συναρπαστικό θάμβος αλλά και το επίτρομο δέος του Όντος. Θα λατρεύει το φως και θα αποστρέφεται το σκότος. Θα αναδύεται από το μυστήριο και θα καταδύεται στο μυστήριο και θα καταδύεται στο μυστήριο. Εσαεί. Θα βυθίζεται στην ατέλευτη σιωπή χωρίς να του έχει αποκαλυφθεί ο έσχατος λόγος της παρουσίας του Όντος.