Το όλον και το τίποτα της νοσταλγίας

Όταν η αλήθεια απογυμνώνεται μπορστά στον καθρέφτη του νου τότε και η σιωπή πρέπει να αποτυπώνεται ανάλογα και να εναρμονίζεται με την γυμνή μας αλήθεια. Οι λέξεις είναι σαν αναπάντεχα κύματα. Πότε μας θάλπουν και πότε μας πνίγουν. Και το σκοτάδι μας βοηθά να αισθανθούμε και να εκτιμήσουμε το διάφανο του φωτός και του αέρα. Εκεί που ενεδρεύει το άφθααρτο, το αδιόρατο, το αναδυόμενο.