Η Λογοτεχνική Θεωρία του Εικοστού Αιώνα

Η υπερπαραγωγή θεωρητικού λόγου για τη λογοτεχνία και τις γραμματολογικές σπουδές, ιδίως από τη δεκαετία του 1960 και εξής, προσέφερε μεν μεγάλη ποικιλία προσεγγίσεων, διαμόρφωσε όμως ένα τοπίο όπου δεν μπορεί κανείς να προσανατολιστεί αν αγνοεί τους βασικούς οδοδείκτες, τα κείμενα δηλαδή που αποτέλεσαν την αφετηρία των περισσότερων θεωρητικών αναζητήσεων.
Το παρόν Ανθολόγιο του K. M. Newton αποτελεί μια συλλογή τέτοιων θεμελιωδών κειμένων: ξεκινώντας από τις συμβολές του Ρωσικού Φορμαλισμού, της Νέας Κριτικής και της Ερμηνευτικής, ο Newton παρακολουθεί την επίδραση που άσκησαν στην παραγωγή και την προσέγγιση της λογοτεχνίας ρεύματα όπως ο Δομισμός και ο Μεταδομισμός, η Ψυχανάλυση, η Μαρξιστική Κριτική και ο Φεμινισμός, μέσα από τα κείμενα των κορυφαίων εκπροσώπων τους.
Ανθολογεί επιπλέον αντιπροσωπευτικά δοκίμια από τα ρεύματα της Θεωρίας της Πρόσληψης, του Νέου Ιστορισμού, του Νέου Πραγματισμού και της Μετααποικιακής Κριτικής.
Τα κείμενα αυτά, με τη βοήθεια των μικρών εισαγωγικών σημειωμάτων που τα συνοδεύουν, επιτρέπουν στον αναγνώστη να κατανοήσει τις καθοριστικές έννοιες και τα κύρια προβλήματα της θεωρίας της λογοτεχνίας, και να προσεγγίσει τα ερωτήματα που τίθενται στη διαρκή συζήτηση που διεξάγεται στον χώρο της λογοτεχνικής θεωρίας και κριτικής ως προς την εγκυρότητα της ερμηνείας και τη δυνατότητα ύπαρξης επιστήμης του λογοτεχνικού κειμένου.