Αναμνήσεις από το μέτωπο του 1940 και της Κατοχής

Κάθε άνθρωπος, σε κάποιο στάδιο της ζωής του αισθάνεται την ανάγκη να φέρει στη δημοσιότητα ορισμένα περιστατικά της ζωής του είτε από τον κύκλο του επαγγέλματός του είτε από άλλα βιώματα, όπως πόλεμος, θεομηνία, κ.λπ. Κι αυτό γιατί ελπίζει πως έτσι προσφέρει κάποιες ευκαιρίες στους νεώτερους για παράδειγμα και για συγκριτική παραβολή της δικής τους ζωής με τη ζωή της προηγούμενης γενιάς. Σ αυτή ακριβώς την ανάγκη, βιολογική θα την έλεγα, βρίσκομαι κι εγώ και γι αυτό θέλω να εξωτερικεύσω, να κοινολογήσω και να περιγράψω μ όσο μπορώ χρωματισμό, μερικά χαρακτηριστικά της ζωής μου στο μέτωπο στο σκληρό εκείνο πόλεμο του 1940 που δίκαια αποκλήθηκε ελληνικό θαύμα! Λέγοντας ζωή στο μέτωπο, διευκρινίζουμε πως δεν εννοούμε πολεμικά κατορθώματα κι ανδραγαθήματα γιατί γι αυτά δύσκολα μιλάει ένας πολεμιστής αφήνοντάς τα στην κρίση των ανωτέρων του στην ιεραρχία του στρατού. Εννοούμε εδώ περιστατικά που απεικονίζουν τη ζωή του πολεμιστή, όταν μάλιστα αυτή εκτυλίσσεται μέσα από σκληρές συνθήκες. Έτσι θα μιλήσουμε για σοβαρά περιστατικά αλλά και για περιστατικά που προκαλούν το γέλιο και φαίνονται σαν αστεία. Στις αφηγήσεις αυτές θα φαίνονται σίγουρα κι οι χαρακτήρες των δρώντων προσώπων, η νοοτροπία και φιλοσοφία τους για τη ζωή, τον πόλεμο και την ειρήνη. [...] Αλέξανδρος Λαζάνης