Συμβουλευτική Ψυχολογία

Το πόνημα "Συμβουλευτική ψυχολογία: Προβληματισμοί και κλινικές πρακτικές" αποτελεί προϊόν μιας συλλογικής προσπάθειας και εργασίας, χαρακτηριζόμενη από αξιοσημείωτη συνυπευθυνότητα και συνεργατικότητα διδασκόντων και διδασκομένων, που έλαβε χώρα στα πλαίσια του "Ανώτερου Σεμιναρίου Συμβουλευτικής", το οποίο προσφέρεται δωρεάν από το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, υπό την επιστημονική εποπτεία του καθηγητή κ. Γρηγόρη Ποταμιάνου και του Δρ. Βασίλη Γκιτάκου. Είναι ίσως η πρώτη φορά για τα ακαδημαϊκά δεδομένα, που φοιτητές καλούνται στο ρόλο του συγγραφέα. Μοιάζει σαν η δυναμική της εκπαίδευσης, να μπορεί να εμπεριέχει μέσα της τη δυναμική της θεραπείας.
Η Συμβουλευτική Ψυχολογία δεν είναι μόνο ένα από τα πλέον σημαντικά "εργαλεία" της σύγχρονης εφαρμοσμένης ψυχολογίας. Είναι πρωτίστως μια σχέση μεταξύ ενός συμβουλευόμενου, ενός ατόμου που αναζητά βοήθεια και φροντίδα και ενός συμβούλου που τις παρέχει. Γι’ αυτό άλλωστε ένας σημαντικός αλλά όχι ο μόνος, σίγουρα όμως πάντα παρών στην θεραπευτική διαδικασία στόχος, είναι η αυτοπραγμάτωση.
Το συγκεκριμένο πόνημα δεν φιλοδοξεί βέβαια να καλύψει όλο το φάσμα δραστηριοτήτων με το οποίο άπτεται ο συγκεκριμένος κλάδος της ψυχολογίας, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αφελές αν αναλογιστούμε το αχανές πεδίο εφαρμογής του. Στην δική μας προσπάθεια να μεταφέρουμε την έννοια της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας, επικεντρωθήκαμε σε θεματικές που ανταποκρίνονται σ’ ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών και σύγχρονου προβληματισμού, όπως είναι η συμβουλευτική στο χώρο εργασίας και πιο συγκεκριμένα σε επαγγελματίες υγείας, η συμβουλευτική σε σχέση με λέξεις-έννοιες που μένουν κλειδωμένες και τρομάζουν, όπως είναι η θνητότητα, η απώλεια, το πένθος, η συμβουλευτική γονέων με παιδιά με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος, ο σχολικός εκφοβισμός, οι ιδιαίτερες μορφές θεραπείας μέσω τέχνης και η συμβουλευτική για τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες.
Όλο το βιβλίο υιοθετεί μια κριτική σκοπιά απέναντι στην άσκηση της συμβουλευτικής, ενώ γίνεται πιο διεξοδικά λόγος για το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκείνη ασκείται και εμείς ως ψυχολόγοι την ασκούμε. Η κριτική αυτή σκοπιά μάς επιτρέπει να κεντρίσουμε προβληματισμούς και νέα πεδία έρευνας, να προκαλέσουμε περισσότερα ερωτήματα στους αναγνώστες αλλά και να επαναπροσδιοριστούμε και επαναστοχαστούμε πάνω στις νέες συνθήκες που επιβάλλονται και μας καλούν σε μια τέτοια διαδικασία.